Στον κόσμο του διαδικτύου, μέρα την μέρα, εμφανίζονται ειδησεογραφικές ιστοσελίδες με απαράδεκτα λανθασμένο χειρισμό της ελληνικής γλώσσας, φραστικά τερατουργήματα και ορθογραφικά λάθη που δύσκολα περνούν απαρατήρητα. Η απροθυμία των ιδιοκτητών ή τέλος πάντων των υπευθύνων να επιμεληθούν αυτής της απαράδεκτης κατάστασης φανερώνει την ένδεια των ενδιαφερόντων τους και την μονομέρεια των σκοπών τους: στον βωμό του γρήγορου και άκοπου κέρδους, με επίφαση την δήθεν τάχιστη πληροφόρηση, όλα μπορούν να αγνοηθούν!
Το να συγχέεις σκόπιμα την πληροφόρηση με την υπεύθυνη ειδησεογραφία, ή την ταχεία αναμετάδοση ειδήσεων με την διασπορά φημών, είναι θέματα που άπτονται της δημοσιογραφικής δεοντολογίας και της ατομικής ηθικής καθενός που θέλει να χαρακτηρίζεται ως δημοσιογράφος. Αλλά η σωστή γλωσσική έκφραση, προφορική ή γραπτή, είναι απαρέγκλιτη υποχρέωση όλων όσοι επιθυμούν να επιδίδονται σε δημόσιους διαλόγους και διαλογισμούς.
Το να συγκεντρώνεις σ’ έναν χώρο μια ομάδα επίδοξων αλλά ουσιαστικά απροετοίμαστων νεαρών συντακτών, οι οποίοι μονίμως και όχι απαραίτητα ενσυνειδήτως ασελγούν πάνω στο σώμα της ελληνικής γλώσσας, οπωσδήποτε δεν σε κάνει παράγοντα της επικοινωνίας με την ευγενή έννοια του όρου.
Ταυτόχρονα δεν τους επιδεικνύεις τον τρόπο που ασκείται το λειτούργημα της δημοσιογραφίας. Η δημοσιογραφία σήμερα έχει ταυτιστεί με μια συνεχόμενη ροή, χωρίς διασταύρωση πληροφοριών που εν συνεχεία μεταδίδεται με λάθος λέξεις, εκφράσεις, αποδόσεις με τρόπο ανορθόγραφο και «άτονο».
Όλα αυτά δεν σε προβιβάζουν και δεν σε τιμούν αντιθέτως…
Παραμένεις ένας ακόμη επιχειρηματίας που καιροσκοπεί βασιζόμενος στην πνευματική ένδεια και την αγνωσία του ταλαίπωρου αναγνωστικού κοινού, ο ψυχισμός του οποίου ολοένα συνθλίβεται από τα σαθρά γλωσσικά επινοήματα της εποχής μας.
Οι λέξεις ενέχουν εννοιολογικά φορτία και σημαινόμενα που συχνά μας οδηγούν αιώνες πίσω. Κατά κάποια έννοια, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι φέρουν το DNA της πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Η αφελής και συχνά επικίνδυνη απλούστευση των γραμματικών και συντακτικών κανόνων της γλώσσας μας, την οποία ευαγγελίζονται μετά πάθους οι ανέσπεροι θιασώτες ενός δήθεν καθολικού εκμοντερνισμού αλλά και οι επιεικώς αναλφάβητοι, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε προοδευτική εξασθένιση και αποσταθεροποίηση του γλωσσικού μας εργαλείου. Σε απογύμνωση και αποδυνάμωση, εν ολίγοις, του πνευματικού ανοσοποιητικού μας συστήματος.
