To 2020 εκπνέει σε λίγες ώρες. Μια χρονιά που πολλοί θα θέλουν να ξεχάσουν γρήγορα.
Όμως και αυτή την χρονιά δεν ήταν τα πάντα μαύρα ή γκρίζα. Στις ζωές μας οι καλλιτέχνες έδωσαν χρώμα και διαστάσεις στην φαντασία μας.
Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου
Τέσσερις ζωγράφοι 3 γυναίκες και 1 άνδρας παρουσιάζουν στο Πινάκιο το δικό τους highlight για την χρονιά που πέρασε.
Σήμερα είναι η πιο κατάλληλη στιγμή του χρόνου για να γεμίσουμε την διάθεση μας με πολύχρωμη και έντονη διάθεση.
Αιμιλία Κουβέλη
Η Frida Kahlo είναι κομμάτι της ψυχικής μου παλέτας. Είναι μια προσωπικότητα που έγραψε ιστορία. Για κάποιο λόγο νιώθω μια καλλιτεχνική έξαψη όταν την ζωγραφίζω και ίσως ο κόσμος βλέπει μια πολύ ξεχωριστή απόδοση σε αυτό το έργο από το χέρι μου.
Η ζωή της αποτελεί φάρο αισιοδοξίας και δυναμισμού. Ίσως η Frida kahlo είναι σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ.
Διαβάστε επίσης:Αιμιλία Κουβέλη: Αποτυπώνει κόσμους ευφάνταστους σε…καπέλα
Άννα Μπρα
Τριάντα Δεκεμβρίου του 2020 και μόλις ολοκληρώθηκε ένα από τα αγαπημένα μου έργα και μιας και με ρωτάς, αυτό θεωρώ πως είναι και το καλύτερο μου για τη φετινή χρονιά. Είναι προσωπικό project και είναι το πορτραίτο της ανιψιάς-βαφτιστήρας μου, ζωγραφισμένο με γραφίτη.
Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα του Φλεβάρη και την περάσαμε έξω οι δύο μας, παρέα με τη θάλασσα, τον ήλιο και τα δέντρα. Κάναμε εξερεύνηση, όπως το λέμε μεταξύ μας με τη μικρή, ώσπου στο δρόμο μας βρέθηκε ένα μικρό, ξύλινο σπιτάκι και μπήκαμε μέσα. Κάτσαμε στα -μικροσκοπικά για εμένα-παγκάκια του και κάναμε πως ήταν το σπίτι μας. Από τις χαραμάδες που είχε ανάμεσα στα ξύλα και από το παραθυράκι με θέα τη θάλασσα, έμπαινε ο ήλιος σκορπώντας ηλιαχτίδες γύρω μας.
Από αυτήν τη μαγεμένη στιγμή εμπνεύστηκα αυτό το πορτραίτο. Λατρεύω να αποτυπώνω το φως στα έργα μου και έτσι έβγαλα αυτή τη φωτογραφία πού είχε ό,τι θα ήθελα αργότερα να αποτυπώσω στο χαρτί από εκείνη την πανέμορφη μέρα. Τη φίλη μου, τη στιγμή και το φως.
Αυτό που δεν γνώριζα τότε είναι ότι μετά από λίγες μέρες θα ερχόταν καραντίνα και θα βρεθώ να ζωγραφίζω αυτό το πορτραίτο τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς και ενώ οι φορές που έχω δει την μικρή από τότε είναι ελάχιστες και αυτές χωρίς τις απαραίτητες αγκαλιές και φιλιά. Αυτό λοιπόν σηματοδοτεί για εμένα αυτό το έργο. Τις απλές αλλά υπέροχες στιγμές με τα αγαπημένα σου πρόσωπα και τον «κρότο» κάνει η απουσία τους στους καιρούς αυτούς που ζούμε, δίνοντάς τους έτσι ακόμα μεγαλύτερη αξία.
Διαβάστε επίσης: Άννα Μπρα: Η ζωγραφική είναι στο DNA μου
Σοφία Καλιφατίδου
Ένα απ τα πιο αγαπημένα μου έργα το 2020 ειναι μια τοιχογραφία που απεικονίζει μια ανοιξιάτικη μέρα με πολύ φως και πολλά χελιδόνια που πετούν σε διάφορες κατευθύνσεις, καθώς και την άνθιση, σηματοδοτώντας την αλλαγή και το ξύπνημα της φύσης.
Για εμένα αυτό το έργο πέρα απ’ το προφανές κοιτάζοντας το με γεμίζει αισιοδοξία και με ωθεί να δω τα πράγματα πιο θετικά, ακόμη και αν ως έμπνευση γεννήθηκε μέσα στο χειμώνα.
Ίσως είναι η ανάγκη της ψυχής που αναζητά την όμορφη πλευρά των πραγμάτων, να αισθανθεί ζωντανή και να βρει διεξόδους, μέσα απ’ το περιβάλλον που αναγεννιέται ακόμη και αν όλα θυμίζουν χειμώνα.
Διαβάστε επίσης: Σοφία Καλιφατίδου: Αποθεώνει τον Ολυμπιακό μέσα από την ζωγραφική της
Νίκος Παππάς
Το έργο λοιπόν το εμπνεύστηκα από την καθημερινότητα που βιωνουμε. Με αφορμη τις δυσκολίες που ζούμε ζωγράφισα τα χέρια που απεικονιζουν την ελπίδα. Tο νερό που είνα
ι η ζωή και το χρώμα που μας δίνει ζωντάνια.. Γιατί αν βάζαμε χρώμα στην ζωή μας θα ήταν όλα διαφορετικά
Μέσα λοιπόν από αυτό το αρτ προσπαθώ να περάσω στον κόσμο το μήνυμα ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα…
