«Το αγανακτισμένο προαύλιο», είναι το βιβλίο του που μιλά για το σκληρό φαινόμενο που δυστυχώς έχει πάρει άγρια μορφή τα τελευταία χρόνια
«Η παιδεία ανέκαθεν αποτελούσε τη βάση της εξέλιξης κάθε κοινωνίας»
Ο εκπαιδευτικός και συγγραφέας από την Ηλεία, ο Κώστας Χριστόπουλος μιλά για το παραμύθι που έχει γράψει, «Το αγανακτισμένο προαύλιο» έχει να κάνει με την ενοδοσχολική βία και την αντιμετώπιση της. Ένα φαινόμενο με πολλές όψεις και δύσκολη επίλυση. Στην συνέχεια ο κ. Χριστόπουλος ακτινογραφεί τις διαφορές των γενεών και τονίζει πως πρέπει να είναι ο ρόλος του εκπαιδευτικού την εποχή που το διαδίκτυο κυριαρχεί στις ζωές όλων μας.
Πόσο έχει αλλάξει η σχολική πραγματικότητα από τότε που εσείς ήσασταν πίσω από τα θρανία ως μαθητής;
«Νομίζω είναι αρκετά δύσκολο να συγκρίνεις το σχολείο του «τότε» με το σχολείο του «σήμερα», καθώς συχνά παρεμβαίνει ένα έντονο συναίσθημα… η νοσταλγία των παιδικών χρόνων, η οποία πολλές φορές ντύνει υποκειμενικά διάφορα αντικειμενικά γεγονότα. Ωστόσο η σύγχρονη σχολική πραγματικότητα έχει σημαντικά διαφοροποιηθεί σε επίπεδο απαιτήσεων, προσδοκιών και ρόλων που καλείται να καλύψει».
Μια τάξη, είναι μια μικρή κοινωνία; Ο εκπαιδευτικός έχει το ρόλο του ρυθμιστή της;
«Φυσικά και είναι! Από τις πρώτες μέρες της σχολικής χρονιάς οι εκπαιδευτικοί καλούνται να διαχειριστούν παιδιά με διαφορετικές προσωπικότητες, ανάγκες, αντιδράσεις και συμπεριφορές, καθώς και ποικίλα περιβαλλοντικά ερεθίσματα. Τα στοιχεία αυτά συνεχώς αλληλεπιδρούν και φανερώνουν ότι η τάξη όντως αποτελεί έναν κοινωνικό μικρόκοσμο. Ο εκπαιδευτικός δεν έχει μόνο τον ρόλο του ρυθμιστή αυτής της μικρής κοινωνίας, αλλά και το έργο να εμφυσήσει στους μαθητές του ιδεώδη και αξίες, ώστε να κατακτήσουν τη δεξιότητα της αυτορρύθμισης και να αποτελέσουν αργότερα, οι ίδιοι ρυθμιστές «κοινωνιών»».
Αλήθεια πως διαμορφώνεται ο ρόλος του εκπαιδευτικού στην Ελλάδα του 2022 και ποια είναι τα εφόδια που έχει στο να εκπαιδεύσει σε γνωστικό και συμπεριφοριστικό επίπεδο τις νέες γενιές που έρχονται στο προσκήνιο;
«Στην εποχή της πληροφορίας και των κοινωνικών δικτύων ο ρόλος του εκπαιδευτικού καθίσταται εξαιρετικά σύνθετος. Πέρα από τη συνεχή επιμόρφωση που επιβάλλεται από τις αυξανόμενες ανάγκες της σύγχρονης εκπαιδευτικής πραγματικότητας, το βασικότερο εφόδιο είναι η ενσυναίσθηση. Για να εκπαιδεύσει κάποιος τις νέες γενιές χρειάζεται πρώτα να κατανοήσει τις νέες ανάγκες, τα ενδιαφέροντα και τους στόχους που έχουν προκύψει, να τις ενσωματώσει στη διδακτική διαδικασία και να σταθεί δίπλα και όχι απέναντι στην προσπάθεια των μαθητών και των μαθητριών να χαράξουν τον δικό τους δρόμο προς το μέλλον».
