Τελικά τα μικρά, τα απλά, τα καθημερινά είναι αυτά που καθορίζουν πολιτισμικές ταυτότητες. Είναι αδιανόητο το 2020 να μιλούμε για παραβίαση της ελευθερίας του άλλου για να «βολευτούμε» όπως-όπως.
Ένα μικρό παράδειγμα το Σάββατο το βράδυ στον κεντρικό πεζόδρομο του Περιστερίου όπου αυτοκίνητα «εισβάλουν» σε αυτόν για να αποκτήσουν πάρκινγκ.
Οι οδηγοί τους αγνοούν τα μέσα μεταφοράς και ταξί, βαριούνται να παρκάρουν 3 τετράγωνα πιο μακριά από τον τόπο διασκέδασης τους και θέλουν να απέχουν λίγα βήματα -κυριολεκτικά- απ’ αυτόν. Αδιαφορώντας για τους πεζούς, για τις μαμάδες με τα καρότσια για τους συμπολίτες μας τους ΑμεΑ.
Παρκάρουν όπου γουστάρουν παραβιάζοντας ελευθερίες και νόμους για να είναι απλά κοντά στο ποτάδικο που θα περάσουν το βράδυ τους.
Πραγματικά εικόνα λυπηρή που δείχνει το πόσο απέχουμε από τον γενικό πολιτισμό ως ιδέα και έως έννοια.
«Χειρόφρενο στον…πεζόδρομο και αν η αστυνομία μας γράψει είναι «κακιά» αν πάλι όχι την σκαπούλαραμε και απόψε και είμαστε «μάγκες»». Αυτή είναι η σκέψη του νεοέλληνα και δυστυχώς η εξέλιξη είναι μια πολύ χαμένη στη μετάφραση λέξη.
