Ο καθένας από εμάς  έχει αναπτύξει μια σειρά αυτάρεσκων πύργων γύρω του, είναι αδύνατον να ενστερνιστεί ιδέες και πρότυπα άλλων και, μέσα σε ένα πνιγηρό κλίμα καχυποψίας, έμφορτος με κόμπλεξ και ιδιοτέλειες, δεν μπορεί να πειθαρχήσει στις κοινές αρχές ενός ιδεώδους, ενός κοινού αγώνα. Το αγωνιστικό φρόνημα απανταχού έχει καμφθεί και τίποτε δεν φαντάζει πλέον ικανό ν’ αφυπνίσει τις μάζες.

Αυτή η θλιβερή διαπίστωση ίσως μεθερμηνεύει, μέχρι κάποιον βαθμό, την σημερινή παθητικότητα του «συνθηκολογημένου» ανθρώπου, του ανθρώπου της βιάσης και της επιφανειακότητας, που, ενώ εμφανίζεται πολυσχιδής και πολυπράγμων, ουσιαστικά κάνει ολέθριους κύκλους σαν έντομο γύρω από μια αναμμένη λάμπα. Τελικά, θα κάψει τα φτερά του ή, όταν σβήσει η λάμπα, θα βρεθεί στο σκοτάδι της κενότητάς του…

Οι εξουσιαστικές ελίτ, εδώ και αιώνες, έχουν αντιληφθεί αυτό το ψυχοπνευματικό έλλειμμα των μαζών κι εύκολα πέρασαν σε θέση ισχύος. Με άλλα λόγια, από την παθητικότητα των πολλών αντλούν οι λίγοι την δύναμη να επιβάλλονται. Η επιβολή άλλωστε δεν είναι η ύπατη έκφραση του καταναγκασμού; Δεν οδηγεί στην ανελευθερία και την καθυπόταξη; Αυτό έχει συμβεί στο ανθρώπινο γένος, ακριβώς επειδή ελάχιστοι έχουν συνείδηση μιας αποστολής, ελάχιστοι έχουν ανακαλύψει τι πράγματι τους χαρίζει την απώτατη ευτυχία. Στην διαδρομή μας πάνω στην γη, δεν αρκεί η ενστικτώδης τεκμηρίωση. Η γνώση είναι αυτή που δημιουργεί για όλους σημεία αναφοράς, η δε αξιοποίησή της σε μετατρέπει από άβουλο ον σε συνειδητοποιημένο μαχητή!

Πηγή: pinakio.gr

Πηγή αρχική

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ