Πάνε χρόνια που το αφελές ρητό των Κινέζων «μια εικόνα, χίλιες λέξεις» έχει καταρριφθεί. Η εικόνα μπορεί να κατέχει τα πρωτεία από την άποψη της σημειολογίας, αλλά εκεί εξαντλείται η ισχύς και η επιρροή του επισημαινομένου. Η εικόνα σαφώς δεν στερείται εννοιολογικού φορτίου ούτε υστερεί σε δυναμική παραγωγής συνειρμών. Όμως, σε αντίθεση με την γλωσσική έκφραση, αδυνατεί να παράξει αυτό που θα λέγαμε «λογική».
Οι λέξεις είναι στίγματα ζωντανά μέσα στον χωροχρόνο της ανθρώπινης διανόησης -ίσως η μεγαλύτερη εφεύρεση του ανθρώπου! Το συμπυκνωμένο νόημα, το άπειρο σημαινόμενο των λέξεων καμμία άλλη έκφραση δεν μπορεί να τα υπερβεί. Στους αμετανόητους «φωτολάτρες» θα έλεγα: Σχεδιάστε την έννοια της ελευθερίας, την θερμότητα, την αλήθεια. Ζωγραφίστε το θάρρος, την αυταπάρνηση, την ευσυνειδησία. Φωτογραφίστε την υπομονή, το άλλοθι, την μετάνοια, την αφοσίωση, την προτροπή…
