«Μοναδικό το συναίσθημα της αγάπης του κόσμου»
«Η συνεργασία με τον Μάρκο Σεφερλή είναι ευλογία»
Ευλογία είναι μέσα από συνεντεύξεις να γνωρίζεις ανθρώπους, πολύ μεγαλύτερη είναι όταν οι άνθρωποι αυτοί είναι ιδιαίτεροι, ξεχωριστοί, σεμνοί.
Μια τέτοια περίπτωση είναι αυτή της Αρετής Ζαχαρίάδου. Μια απίστευτη ηθοποιός που ζει τους ρόλους της. Είχα την χαρά να την γνωρίσω και να διαπιστώσω πως επρόκειτο για έναν άνθρωπο μοναδικό, ευαίσθητο με ισχυρή προσωπικότητα.
Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο
Η Αρετή Ζαχαριάδου μιλά στο Πινάκιο για το ταξίδι της στο χώρο της υποκριτικής που «υπηρετεί» από τα 5 της χρόνια. Ουσιαστικά έχει γεννηθεί για αυτόν, είναι στο DNA της. Η άποψη της είναι ότι το Θέατρο είναι αναπόσπαστο κομμάτι του Πολιτισμού.
Μιλώντας για την παράσταση που εμφανίζεται στο Δελφινάριο «Dettolμη και Γοητεία» αναφέρεται στον κόσμο που έχει «αγκαλιάσει» ακόμη μια φορά τον θίασο που συμμετέχει. Αναφέρεται στον Μάρκο Σεφερλή με τα καλύτερα λόγια τονίζοντας πως η δουλειά μαζί του αποτελεί όχι μόνο έναν βασικό σταθμό αλλά εμπειρία ζωής και μάλιστα τον αποκαλεί «φαινόμενο».
Πιστεύει σε αυτό που κάνει και θέλει και οι επόμενες γενιές να γνωρίσουν το Θέατρο μέσα από τις δικές τις βιωματικές εμπειρίες και γνώσεις και γι’ αυτό το λόγο διδάσκει θεατρική αγωγή σε παιδιά στην Αρτέμιδα και συγκεκριμένα στην σχολή Dance and fly.
Κυρίες και κύριοι ξεκινά η συνέντευξη μιας Μεγάλης ηθοποιού και ακόμη πιο Μεγάλης προσωπικότητας. Απολαύστε την…
Αρετή Ζαχαριάδου, καλοκαίρι 2020 ένα καλοκαίρι με Dettolμη και Γοητεία. Θα μας σκιαγραφήσεις λίγο την παράσταση που είσαι μια από τους βασικούς συντελεστές της;
«Η παράστασή μας φέτος είναι αφιερωμένη στον κορονοϊό φυσικά!!!
Στην εποχή κατά τη διάρκεια της καραντίνας αλλά και μετά. Στα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης και πώς ο Έλληνας μπορεί να τα δεχτεί. Όλα αυτά μέσα από αστείες καταστάσεις και απίστευτες στιγμές γέλιου.
Το σημαντικό είναι ότι όλοι καταλήγουμε στο εξής : η απόλυτη θεραπεία για τον κορονοϊό είναι το γέλιο!!! Κι ο κόσμος σίγουρα φεύγοντας έχει αποκτήσει αντισώματα…με τόσο γέλιο».
«Dettolμη και Γοητεία», ποια θεωρείς ότι είναι τα highlights της παράστασης;
«Όλη η παράσταση φέτος είναι highlight! Θα σου πω για τις δικές μου στιγμές που ξεχωρίζω. Κάνουμε με τον Μάρκο ένα ζευγάρι μέσα στην καραντίνα κλεισμένοι στο σπίτι 24 ώρες το 24 ωρο… Καταλαβαίνεις… Τα νεύρα τσατάλια!
Κι άλλο ένα ζευγάρι που πάει εκδρομή με το αυτοκίνητο και προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα όταν το σταματά αστυνομικός για έλεγχο. Θυμάσαι κατά την περίοδο της καραντίνας που στέλναμε μήνυμα μετακίνησης 1, 2 κλπ και δεν έπρεπε στο αυτοκίνητο να υπάρχουν περισσότερα από δύο άτομα και μάλιστα το ένα έπρεπε να κάθεται στο πίσω κάθισμα.
Μιλάμε για πολύ γέλιο και στα δύο αυτά νούμερα (σκετς)! Πραγματικά όμως αξίζει κάθε λεπτό της φετινής μας παράστασης! Γι αυτό πηγαίνουμε και τόσο καλά! Να σου πω ότι ενώ κανονικά ολοκληρώναμε τη σεζόν 13 Σεπτεμβρίου, θα συνεχίσουμε μέχρι τις 20 Σεπτεμβρίου».
Το «Δελφινάριο» έχει την συνταγή της επιτυχίας; Ο κόσμος το γεμίζει κάθε βράδυ, έχει ανάγκη να γελάσει;
«Η συνταγή της επιτυχίας είναι ο ίδιος ο Μάρκος Σεφερλής! Το ταλέντο του, οι ιδέες του, η γραφή και η σκηνοθεσία του, οι άνθρωποι που επιλέγει να είναι δίπλα του. Η ομάδα του. Εμείς!
Είτε είμαστε στο Δελφινάριο, είτε στο Περοκέ, είτε περιοδεία η επιτυχία είναι ίδια! Φέτος βέβαια είναι το κάτι άλλο! 6 μέρες τη βδομάδα είμαστε γεμάτοι κόσμο.
Ο κόσμος έχει ανάγκη να γελάσει και να ξεχαστεί περισσότερο από ποτέ!».
Ο ηθοποιός όταν είναι στην σκηνή πρέπει να «τσαλακώνεται»;
« Αυτό τώρα το λες σ’ εμένα! Που πρέπει να μου κάνετε δώρο μια stirella!
Στα πρώτα μου βήματα με φώναζαν να λάβω μέρος σε κάποιες τηλεοπτικές σειρές – κωμωδίες. Γεμάτη χαρά πήγαινα, έπαιρνα το σενάριο κι ερχόταν η απογοήτευση. ρόλος ωραίας, ρόλος μοιραίας, ρόλος «ξενέρας»… Είχα την ανάγκη να βγω απ’την εξωτερική εικόνα που έβλεπαν τότε. Να «τσαλακωθώ». Να γίνω κάτι πέρα από εμένα. Να ζοριστώ, να σκεφτώ, να μελετήσω, να εξερευνήσω, να ταξιδέψω και να επικοινωνήσω με κάτι άλλο.
Αυτό είναι το θέατρο! Αυτό πρέπει να κάνει ένας ηθοποιός. Να ξεπεράσει εαυτό, φοβίες, στερεότυπα, ταμπού!!! Το ταξίδι στον κόσμο της υποκριτικής είναι το ταξίδι προς την ελευθερία! Την ελευθερία της ψυχής! Ζεις χιλιάδες ζωές… φορώντας όμως τα παπούτσια σου».
Το ταξίδι σου στην υποκριτική ξεκινά από την δεκαετία του 80. Έχεις παίξει δεκάδες ρόλους, έχεις αγαπηθεί από το κοινό, έχεις συνεργαστεί με δεκάδες ανθρώπους. Ποιοι θεωρείς ότι ήταν οι κομβικοί σταθμοί σου;
«Ναι, η αλήθεια είναι ότι από 5 ετών μπήκα εντελώς τυχαία – τίποτα δεν είναι τυχαίο – στον χώρο της τηλεόρασης και στα 7 στον χώρο του θεάτρου. Ασχολούμαι δηλαδή όλη μου τη ζωή! Δε θέλω να ξεχωρίσω κανέναν και τίποτα. Όλοι και όλα ήταν σπουδαία και σημαντικά! Η πορεία μου είναι σαν ένα ωραίο μακρύ κολιέ, κάθε κρίκος του είναι απαραίτητος και σφιχτά δεμένος με τον προηγούμενο και τον επόμενο για να μη σπάσει ποτέ.
Εύχομαι το κολιέ μου να γεμίσει κρίκους, να γυρίσει πολλές φορές το λαιμό μου, χωρίς ποτέ να με πνίξει. Έτσι χαλαρό και λαμπερό να στέκει. Να γεμίζει την ψυχή μου όμορφα χρώματα, συναισθήματα, εικόνες κι εμπειρίες».
Θεωρείς πως το θέατρο είναι ένας μαγικός κόσμος που όσο πιο πολύ τον ζεις τόσο περισσότερο νιώθεις πως είναι αχανής και θες να τον εξερευνήσεις;
«Όπως σου είπα ασχολούμαι από 5 ετών κι όμως δεν ξέρω ακόμα τίποτα.
Κάθε ρόλος και ταξίδι… κάθε χαρακτήρας και πρόκληση… κάθε συγγραφέας και γνώση… κάθε ανάγνωση θεατρικού έργου και εξερεύνηση… κάθε λέξη και συναίσθημα… κάθε κοστούμι και ένωση… κάθε σκηνικό και εικόνα… κάθε σεζόν και εμπειρία… κάθε συνάδελφος κι αγάπη! Πιστεύεις ότι όλα αυτά σταματούν; Τελειώνουν ποτέ;».
Είσαι χρόνια δίπλα από τον Μάρκο Σεφερλή, είσαι μέρος της ομάδας του. Τι έχεις αποκομίσει από την συνεργασία σας;
«Κομβικός σταθμός όχι μόνο της καριέρας μου αλλά και της ζωής μου είναι η δεκαετής συνεργασία μου με τον Μάρκο Σεφερλή. Τον ΆΝΘΡΩΠΟ πρώτα απ’όλα Μάρκο. Το φαινόμενο Μάρκο Σεφερλή!!!
10 χρόνια μαζί του στη σκηνή, 5 χρόνια βοηθός του στη σκηνοθεσία. Τι τιμή! Πόσα έχω μάθει, πόσο έχω εξελιχθεί..
Εκεί που όλοι σταματούν ο Μάρκος μόλις έχει ξεκινήσει. Είναι ανεξάντλητος, ακούραστος εργάτης της τέχνης! Είναι πανέξυπνος, υπερταλαντούχος, ευαίσθητος.Δε σταματά ποτέ! Ζωή να ‘χει!Μόνο ευλογημένη μπορώ να αισθάνομαι που είμαι μέρος της ομάδας του!!! Της ομάδας των επιτυχιών
Την τεράστια ευκαιρία του “τσαλακώματος” που τόσο λαχταρούσα όπως σου είπα πριν, μου την προσφέρει ο Μάρκος απλόχερα με τους δεκάδες ρόλους που μου έχει εμπιστευτεί και το κυριότερο έχει γράψει για εμένα! Τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Η συνεργασία μου μαζί του είναι ένα «κολιέ» μόνο του!
Αυτό που έχω μάθει δίπλα του είναι ότι ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ».
Ουσιαστικά στο Δελφινάριο κάθε καλοκαίρι κάνετε επιθεώρηση. Έργα χιουμοριστικά με αιχμηρό λόγο που όμως σε δεύτερη ανάγνωση περνάει μηνύματα που αντιστοιχούν στην επικαιρότητα. Είναι ένας τρόπος διεύρυνσης της σκέψης του κόσμου; Και δεύτερον ο κόσμος δείχνει να αναζητά την επιθεώρηση ως μέσω ψυχαγωγίας και προβληματισμού;
«Πρώτα απ ‘όλα αυτός είναι ο στόχος της επιθεώρησης. Το να πει αστεία πράγματα της επικαιρότητας, να σατιρίσει καταστάσεις με αιχμηρό λόγο ώστε ο κόσμος να διασκεδάσει αλλά και να προβληματιστεί. Πάντα υπάρχει το από κάτω κείμενο που ανάλογα με την ικανότητα του συγγραφέα και του σκηνοθέτη περνάνε και τα ανάλογα μηνύματα.
Στο Δελφινάριο λοιπόν κάθε καλοκαίρι ο Μάρκος έχει αυτή την ικανότητα μέσα από ανάλαφρες καταστάσεις να περνάει μηνύματα προσπαθώντας να αφυπνίσει συνειδήσεις.
Ο κόσμος όπως μας δείχνει όλα αυτά τα χρόνια εμπιστεύεται απόλυτα τις παραστάσεις μας και το Δελφινάριο έχει γίνει πια προτεραιότητα στη διασκέδαση».
Η Ελλάδα είναι η χώρα όπου το θέατρο. Θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία με τρόπο διαδραστικό έτσι ώστε οι επόμενες γενιές να έρχονται σε επαφή μαζί του από μικρή ηλικία και να έχουν ένα πολιτισμικό υπόβαθρο να το παρακολουθούν;
«Είμαστε ένα τίποτα χωρίς τον πολιτισμό μας. Η πρώτη μεγάλη θεατρική εποχή στην ιστορία του πολιτισμού θεωρείται ο 5ος αιώνας π.Χ στην Ελλάδα. Τότε ξεχώρισε κατά κάποιο τρόπο το θέατρο από τις θρησκευτικές τελετές. Άρχισαν να ερμηνεύουν τους ρόλους άντρες ηθοποιοί κι όχι ιερείς σε ειδικά κατασκευασμένους χώρους κοντά, όχι πλέον όμως μέσα τους ναούς!!! Το θέατρο γεννήθηκε εδώ πριν τόσα χρόνια…
Κι ερχόμαστε στο τώρα…
Θλίψη… Μια-δυο ώρες την εβδομάδα θεατρική αγωγή στα σχολεία κι όχι για όλες τις τάξεις, μόνο τις μικρές. Κι ούτε σε κάποιο θεατράκι ή έστω σε μια ωραία αίθουσα εκδηλώσεων! Αμ δε!!! Δεν έχουν όλα τα σχολεία… Εδώ δεν έχουν τάξεις, θέρμανση, κλιματισμό και τόσα άλλα απαραίτητα. Εγώ θέλω θέατρο;
Και αφήνουμε τα σχολεία και πάμε στους δήμους. Που πολλοί από αυτούς δεν έχουν ένα Δημοτικό Θέατρο..
Παλεύω χρόνια και δε θα σταματήσω να παλεύω για τα παιδιά. Για το μέλλον μας!!! Διδάσκω θεατρική αγωγή κι όσο βλέπω παιδιά που λαχταρούν θα συνεχίσω… Μα σε κοντέινερ, μα σε πλατείες, ό,τι μπορώ θα κάνω.
Ευτυχώς από πέρσι συνεργάζομαι υπέροχα με τη σχολή Dance and fly, στην Αρτέμιδα διδάσκοντας θεατρική αγωγή με τμήματα για όλες τις ηλικίες και εδώ και κάποια χρόνια έχω δημιουργήσει την ερασιτεχνική ομάδα ενηλίκων “Α ΡΕΖΟΥΣ ΘΕΑΤΡΙΚΟ” !!! Το θέατρο είναι ψυχοθεραπεία είτε συμμετέχεις είτε το παρακολουθείς!!!».
Έχεις πάρει αγάπη από τον κόσμο και πως αυτή αντανακλά σε εσένα;
«Αισθάνομαι τυχερή που ο κόσμος με αγαπά, με στηρίζει, με ακολουθεί και πιστεύει σ’ εμένα τόσα χρόνια! Είναι μοναδικό το συναίσθημα! Ευχαριστώ κι ευγνωμονώ!».
