Δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει τα σημερινά παιδιά που είναι καθηλωμένα στις οθόνες γιατί δεν είχαν την ποιότητα των παιχνιδιών που είχαμε εμείς στα χέρια μας. Ναι μεν σήμερα υπάρχει πληθώρα αλλά η ποιότητα των τότε παιχνιδιών και οι δυνατότητες τους έδενε με την φαντασία μας.
Ποιος από εσάς που διαβάζει αυτές τις αράδες και είναι γεννημένος την δεκαετία του 80 ή του 90 δεν έλιωσε το κόκκινο (ή μαύρο) τηλεκατευθυνόμενο turbo traxx.
Για εμάς ήταν το απόλυτο παιχνίδι. Όταν ο Άγιος Βασίλης το άφησε κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο ήταν σα να είχε αφήσει τον κόσμο όλο.
Είχε δύο μοτέρ και έτσι έπιανε μεγάλες ταχύτητες, ανέβαινε με τη μία ζόρικες ανηφόρες και φυσικά στα μεγάλα πάρκα οι κόντρες μεταξύ των traxx κάθε απόγευμα ήταν γεγονός. Το μεγαλύτερο ξενέρωμα ήταν όταν τελείωνε η πλακουτσωτή μπαταρία του που είχε στο κάτω μέρος του…
Ωστόσο το turbo traxx ήταν αυτό που γουστάραμε όλοι οι πιτσιρικάδες ένα τηλεκατευθυνόμενο που ο ήχος του μοτέρ από την ταχύτητα του ανατρίχιαζε ακόμη και τα κόκκινα φανάρια στο διάβα του πρασίνιζαν από το φόβο τους.
