Της Τάνιας Ώττα για το togethermag
Η ταλαντούχα σχεδιάστρια μόδας Αναστασία Μπατσή, από τη Σιάτιστα Κοζάνης, εισέρχεται δυναμικά στον κλάδο της υψηλής ραπτικής και της γούνας , συνδυάζοντας την ποιότητα με την πολυτέλεια. Μία οικογενειακή επιχείρηση με χρόνια ενασχόληση στον κλάδο της γούνας, αποκτά το δικό της brand name και δίνει προοπτική σε έναν κλάδο που έχει δεχθεί πολλά χτυπήματα τα τελευταία χρόνια, δείχνοντας ότι η γούνα είναι ένα διαχρονικό προϊόν που δεν χάνει την αίγλη της .
Οι δυνατότητες που προσφέρει η υψηλή ραπτική, ο συνδυασμός υφασμάτων και αξεσουάρ και η καινοτομία στον τομέα του σχεδίου μπορούν να κατατάξουν τη γούνα στις πρώτες προτιμήσεις τον υψηλών οίκων μόδας. Ένα προϊόν φιλικό στο περιβάλλον, γοητεύει τους λάτρεις του είδους, όλους όσους αναγνωρίζουν ότι η γούνα και το δέρμα προσφέρουν την πολυτέλεια στην ένδυση που δεν μπορεί να προσφέρει κανένα άλλο είδος.
Αναστασία πως προέκυψε η ενασχόλησής σου με το σχέδιο και την υψηλή ραπτική; Η επιχείρηση της οικογένειάς σου αποτέλεσε αιτία να ασχοληθείς με τον κλάδο της γούνας;
Από τη στιγµή που θυµάµαι τον εαυτό µου, µε τραβούσαν πράγµατα µέσα από τα οποία µπορούσα να εκφραστώ καλλιτεχνικά. Θυµάµαι να ζωγραφίζω πάντα και παντού. Νοµίζω πως το πράγµα φώναζε όταν είχα το ‘θράσος‘ να ξαπλώσω στο πάτωµα του δωµατίου µου ανάµεσα σε µπογιές, έναν πίνακα της γνωστής ζωγράφου της Σιάτιστας, κυρία Μέγα και να επιχειρήσω να τον αντιγράψω. Ήταν µία τοιχογραφία από την οικία Δόλγκηρα στη Σιάτιστα και από ο,τι θυµάµαι η απόπειρα ήταν αρκετά αξιόλογη από ένα παιδί δέκα χρονών. Το ύφασµα µπήκε στη ζωή µου στη µορφή µικρών κοµµατιών που πάντα έβρισκα στο σπίτι. Στο µικρό ραφείο του κυρίου Μηνά, όπου µε έπαιρνε µαζί της η µητέρα µου σε κάποιες πρόβες, θυµάµαι την συζήτηση στις λεπτοµέρειες για την καλύτερη εφαρµογή στο σώµα. Φυσικά ο πήχης είχε µπει ψηλά διότι ο δρόµος για όλη αυτή την πολυτέλεια της επιλογής και της γνώµης, είχε στρώσει η γιαγιά µου η Τασούλα πολλά χρόνια πριν ήταν η καλύτερη µοδίστρα της περιοχής στα χρόνια ακόµη που τα µέσα και τα υλικά ήταν πραγµατικά δυσεύρετα. Μία γυναίκα που σήµερα στα 87 της χρόνια δεν φοράει τίποτα επάνω της εάν δεν το έχει µεταποιήσει ή δηµιουργήσει εξ’ολοκλήρου και κάθε φορά που την επισκέπτοµαι, την περιβάλουν υφάσµατα, κλωστές, βελόνες, δαχτυλήθρες και πολλή δηµιουργία! Αυτό µε εµπνέει και µε συγκινεί πραγµατικά. Ξέρεις όταν έχεις κλήση σε κάτι, το επόµενο σηµαντικό και καθοριστικό ώστε αυτό να ενισχυθεί είναι τα ερεθίσµατα γύρω σου και φυσικά ένα υποστηρικτικό περιβάλλον. Σε ένα παράλληλο σύµπαν δηµιουργίας, σε µία άλλη µορφή πιο παραγωγική, αυτή του εργοστασίου δούλευε ο πατέρας µου ως υπεύθυνος παραγωγής. Ένα µεγάλο εργοστάσιο παραγωγής γούνινων ενδυµάτων µε µεγάλη ιστορία και παράδωση. Ο κόσµος της γούνας έµενε για εµένα παντελώς άγνωστος, όπως συµβαίνει δυστυχώς και για τους περισσότερους νέους της περιοχής ακόµη και αν οι γονείς τους είναι γουνοποιοί. Ήξερα την υφή της. Είναι αυτή η έκπληξη που σου προκαλεί στο άγγιγµα της και δεν µπορείς παρά να θαυµάσεις και να απολαύσεις.
Το δικό µου όραµα ήταν να αξιοποιήσω και να αναδείξω την τέχνη του πατέρα µου και µέσα απο τα δικά µου πατρόν και τις ιδέες. Να δηµιουργήσω το δικο µας label. Αυτο είχε αρκετή δόση ροµαντισµού και πάθους, συστατικά απαραίτητα ώστε να έρθει µια ιδέα στην ζωή. Αυτό που µε βοήθησε ήταν η γνώση και η διάθεση του πατέρα µου για την τέχνη που κατείχε διότι ήξερα πως αν σχεδιάσω κάτι ακόµη αν εγώ αποδείξω τον τρόπο δουλειάς, εκείνος θα ακούσει τι έχω να πω και θα έχει την περιέργεια και την χαρά να ανακαλύψουµε µαζί καινούργια πράγµατα. Μόνο µε ανοιχτό µυαλό, διάθεση και αγάπη µπορούν να πάνε τα πράγµατα παρακάτω. Το παλιό να υποδεχτεί το νέο και να είναι και οι δυο κερδισµένοι και ικανοποιηµένοι. Να δώσει ο ένας στον άλλον να δηµιουργηθεί κάτι από κοινού και αυτό για µένα σηµαίνει τόσα πολλά και νιώθω πραγµατικά τυχερή και ευγνώµων.
