Από το φακό του Δημήτρη Βαβλιάρα
Ο βραβευμένος φωτογράφος και καλλιτέχνης Δημήτρης Βαβλιάρας αποτυπώνει με τη φωτογραφική του μηχανή το έθιμο των Λαζαρίνων.
Ένα έθιμο που κρατάει από το 1600 και δεν έχει σταματήσει ποτέ από τότε σε κάποια χωριά παρά μόνο στα χρόνια του 2ου παγκοσμίου πολέμου είναι οι Λαζαρίνες της Αιανής. Σε κάποια άλλα χωριά γίνεται αναβίωση του εθίμου μιας και το επανέφεραν οι σύλλογοι μετά τη δεκαετία του 1980. Στην Αιανή Κοζάνης δεν σταμάτησε ποτέ και είναι βιωματικό με πολλές γυναίκες να παίρνουν μέρος.
Γίνεται το Σάββατο του Λαζάρου στην Αιανή αλλά και σε άλλα χωριά της Κοζάνης ( Κρόκος, Λευκοπηγή, Άνω Κώμη, Αγία Παρασκευή κ.α ).
Το έθιμο
Το συγκεκριμένο έθιμο αποτελεί κατ’ ουσίαν γυναικείο χορευτικό δρώμενο, στο οποίο παλαιότερα συμμετείχαν νεαρές κοπέλες, ανύπαντρες, που χόρευαν και τραγουδούσαν εκ περιτροπής, χωρίς τη συνοδεία λαϊκών οργάνων. Η διάρκεια του εθίμου συνήθιζε να είναι τριήμερη, από την Παρασκευή πριν το Σάββατο του Λαζάρου έως και την Κυριακή των Βαΐων.
Εκτελούνταν ως χορός πάλι από ομάδες νεαρών γυναικών και κοριτσιών. Υπάρχουν ερευνητές που θεωρούν τις Λαζαρίνες άμεση συνέχεια των Παρθενείων.
Στη σύγχρονη εποχή έχουν συνδεθεί με την ανάσταση του Λαζάρου, εξ ου και διεξάγονται κατά το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Ο ερχομός της άνοιξης, σε συνδυασμό με το γεγονός του θαύματος της νεκρανάστασης αλλά και τον χορό νέων γυναικών, συμβολίζουν
την αναγέννηση της φύσης μετά το χειμώνα, την ανανέωση, την νέα ζωή και την γονιμότητα.
Τέτοιου είδους συμβολισμοί είναι χαρακτηριστικό κάθε λαϊκού εθίμου, αναπόφευκτα και των Λαζαρίνων.
