Κανένα ελαφρυντικό για το διευθυντήριο της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής δεν αναγνώρισε το δικαστήριο. Κανένα ελαφρυντικό δεν αναγνωρίστηκε και στους περισσότερους από τους πρώην βουλευτές.
Πιο συγκεκριμένα, δεν αναγνωρίστηκε κανένα ελαφρυντικό στους «7» της Χρυσής Αυγής που αποτελούσαν το διευθυντήριο.
Πρόκειται για τους Νίκο Μιχαλολιάκο, Ηλία Κασιδιάρη, Χρήστο Παππά, Ιωάννη Λαγό, Γιώργο Γερμενή, Ηλία Παναγιώταρο και Αρτέμη Ματθαιόπουλο.
Το πλαίσιο των ποινών γι’ αυτούς δεν μπορεί πλέον να αλλάξει και είναι από 5 έως 15 έτη κάθειρξης.
Στο Πινάκιο 4 δημοσιογράφοι κάνουν το δικό τους σχόλιο για την δίκη που το αποτέλεσμα της ήταν νίκη της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης. H Ζηνοβία Σαπουνά κάνει λόγο ότι ο φασισμός στην Ελλάδα νικήθηκε σε θεσμικό επίπεδο. Η Ελένη Γκρήγκοβιτς τονίζει ότι νίκησε η Δημοκρατία, η Γεωργία Δρακάκη χαρακτήρισε την ημέρα της ανακοίνωσης της απόφασης ως ιστορική ημέρα ενώ η Υπατία Κοκκινάκη υπογραμμίζει πως τέτοιες “βαριές” υποθέσεις πρέπει να εκδικάζονται με ταχύτερες διαδικασίες.
Ζηνοβία Σαπουνά
Συγκίνηση κι ανατριχίλια. Χαρά και ευτυχία. Δικαιοσύνη.
Την ώρα που ο ναζισμός νικιόταν θεσμικά, τα συναισθήματα κατέκλυζαν τους δημοκρατικούς πολίτες αυτής της χώρας το μεσημέρι της Τετάρτης 7 Οκτωβρίου 2020.
Μετά από δύο δολοφονίες, μετά από πολλές επιθέσεις, μετά από πολλή βία και απειλές, δινόταν επιτέλους μία απάντηση από επίσημο όργανο της συντεταγμένης πολιτείας για τη δράση της Χρυσής Αυγής: είναι εγκληματική οργάνωση.
Η πολιτική απάντηση στο ναζισμό και τα καθάρματα του δίνονταν εδώ και χρόνια στο δρόμο από όσους και όσες δεν φοβήθηκαν.
Δίνονταν με αξιοπρέπεια και καρτερικότητα, εδώ και πεντέμιση χρόνια, μέσα στο δικστήριο, από τη στιγμή της έναρξης της Δίκης, της μεγαλύτερη δίκης φασιστών μετά τη Νυρεμβέργη κατά το Guardian, από τη μάνα του Παύλου, τη Μάγδα Φύσσα, και από τους δικηγόρους της πολιτικής αγωγής.
Τώρα η σκυτάλη περνάει σε όλη την κοινωνία.
Ο ναζισμός πρέπει να νικηθεί και μέσα στους κόλπους της.
Είναι αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς, όπως έγραψε κάποτε ο Μάνος Χατζιδάκις. Κι ως τέτοιο πρέπει να τσακίζεται. Μην εφησυχάζουμε.
Ελένη Γκρήγκοβιτς: Νίκησε η Δημοκρατία
Νίκησε η δημοκρατία, χρησιμοποίησε το μεγαλύτερο της όπλο, τη δικαιοσύνη. λειτούργησε σαν ασπίδα για την κοινωνία και το πολίτευμα που είχε βασανιστεί από αυτό το σκοτάδι που έφεραν αυτοί οι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου. Επιστρέφουν στη θέση τους, στο περιθώριο.
Είναι αναμφίβολα μια ιστορική απόφαση! Μια δικαίωση για τα θύματα και τους νεκρούς.
Αν η δικαιοσύνη είχε πρόσωπο θα ήταν η μανά του Παύλου Φύσσα. Που κάποιοι θα έπρεπε όποτε περνάει από Μπροστα τους να σκύβουν το κεφάλι από ντροπή και τύψεις , αυτοί που κράτησαν το μαχαίρι αλλά και αυτοί που όπλισαν αυτά τα βρώμικα χέρια ψηφίζοντας τους. Δε θα ξεχάσω ποτέ που φώναζαν σε αυτή τη μάνα «που είναι ο Παυλός σου»
Σήμερα, η κραυγή της, της δικαίωσης μίλησε στη ψυχή όλων μας. Χαίρομαι και είμαι συγκινημένη. Όπως όλοι όσοι στο άκουσμα της ειδήσεις όπου και αν ήταν σηκώθηκαν χειροκρότησαν και βούρκωσαν. Η γενιά μου έζησε μια μέρα ιστορική. Τα παιδιά μας, ελπίζω, δε θα γνωρίσουν ποτέ αυτό το σκότος . Θα νικάει πάντοτε το φως, της δημοκρατίας της ισότητας και της δικαιοσύνης.
Γεωργία Δρακάκη: Ιερό το φορτίο της 7ης Οκτωβρίου
Ο Φασισμός δεν δημιουργείται και δεν καταστρέφεται σε μία ημέρα. Οι χιλιάδες κόσμου που πανηγύρισαν στο άκουσμα των λέξεων “Η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση” το γνώριζαν ήδη. Μια τέτοια απόφαση όμως, μια τέτοια μέρα, είναι ιστορική, δημιουργεί επίσημα κιτάπια καταδίκης και απαξίωσης εναντίον ανθρώπων επικίνδυνων και βλαβερών για την κοινωνία. Οι απόψεις του καθενός αποτελούν προσωπική επικράτεια και είναι επικίνδυνο να καταδικάζουμε ανθρώπους για τα φρονήματά τους. Η ίδια η δημοκρατία δίνει δικαίωμα σε κάποιον να είναι φασίστας ή ό, τι άλλο θέλει-μέχρι την ώρα που η ιδέα περάσει στα χέρια και μοιράσει συμφορά, μέχρι την ώρα που η Βουλή των Ελληνων δηλητηριάζεται, μέχρι την ώρα που ξένοι, Έλληνες αριστεροί, γυναίκες, εργάτες, ομοφυλόφιλοι, διαφορετικοί βρίσκονται σε θανάσιμο κίνδυνο. Τότε, η δημοκρατία οφείλει να καταδικάζει και να είναι αμείλικτη. Επειδή, όμως, ο αντιφασισμός δεν μπορεί να αποτελεί έργο αποκλειστικά των θεσμών, είναι η κάθε μία μέρα και στιγμή που κρίνει την πορεία εκτρωμάτων όπως η Χ.Α ή ιδεολογιών όπως ο ναζισμός. Μες στις γειτονιές, μες στις παρέες, τις δουλειές, τις καθημερινές μας συναντήσεις και υποχρεώσεις, αποφασίζουμε εμείς αν θα πνίξουμε το φίδι ή αν θα το αφήσουμε να ανασαίνει μέχρι να γεννήσει κι άλλα αυγά. Καμία ανοχή σε ρατσισμό, φασισμό, ολοκληρωτισμό. Καμία ανοχή σε ανθρώπους που σκοτώνουν τα παιδιά μας. Μια σημαντική σελίδα της νεότερης ελληνικής ιστορίας γράφτηκε, χάρη σε έναν συνδυασμό δυνάμεων ευνομούμενου κράτους και δυνατού, ακλόνητου λαού που δεν βροντοφώναξε μόνο τις προάλλες, αλλά και όλα αυτά τα χρόνια.
Ας φανούμε αντάξιες και αντάξιοι αυτού του ιερού φορτίου της 7ης Οκτώβρη 2020. Ο αγώνας συνεχίζεται…
Υπατία Κοκκινάκη: Ιστορική ημέρα
Πράγματι πρόκειται για μια ιστορική μέρα όπως λένε όλοι.
Η ημέρα που επιτέλους το φίδι είναι δακτυλοδεικτούμενο. Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι η δικαιοσύνη άργησε πολύ να λάβει τις αποφάσεις της για το νεοναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής.
Από το 2012, την επίθεση που δέχθηκαν Αιγύπτιοι Ψαράδες στο Πέραμα πέρασαν 8 χρόνια και από το 2013, τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα μέχρι σήμερα έχουν περάσει 7 χρόνια.
Κάλλιο αργά παρά ποτέ, λέει ο θυμόσοφος λαός και σε ένα βαθμό έχει δίκιο. Αξίζει όμως να αναρωτηθούμε γιατί πρέπει να περάσουν πάνω από πέντε χρόνια μέχρι η δικαιοσύνη να λάβει την απόφασή της για υποθέσεις που έχουν προκαλέσει τεράστιο σάλο.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι η δικαιοσύνη είναι τυφλή, δηλαδή αμερόληπτη. Η πραγματικότητα δείχνει όμως ότι η δικαιοσύνη είναι μονόφθαλμη…
