Ο αναγνώστης συχνά επιζητά την εξαπλούστευση. Θέλει το ανάγνωσμα να τον «ξεκουράζει», να τον «χαλαρώνει». Xρήσιμο είναι κι αυτό, βιολογική ανάγκη. Αλλά γίνεται έξις, αυτοσκοπός. Κι εδώ διατρέχει τον κίνδυνο να πείσει τον εαυτό του ότι το απλό είναι ταυτόσημο με το απλοϊκό.

Καλλιεργείται έτσι η συνήθεια στους συγγραφείς να ρέπουν προς το ευπρόσληπτο, το απόλυτα εκλαϊκευμένο. Ουσιαστικά, αυτό που ο αναγνώστης παραδέχεται «επιβάλλοντας» στον συγγραφέα έναν εκχυδαϊσμένο τρόπο γραφής είναι η δική του έλλειψη καλλιέργειας. Πείθεται πως η ανάγκη του για διασκέδαση και χαλάρωση είναι προστακτική. Η έννοια της διασκέδασης στην αρχαία Ελλάδα ήταν στην συνείδηση των ανθρώπων «παρακατιανή». Οι πρόγονοί μας επεδίωκαν την αγωγής της ψυχής -την ψυχαγωγία
Αυτό λοιπόν που θα πρότεινα στον αναγνώστη αυτής της κατηγορίας είναι να κλείσει το βιβλίο και να κάνει μια βόλτα, να στηθεί μπροστά στο «χαζοκούτι» και να δει το survivor, να πάει να παίξει μπιλιάρδο ή τάβλι! Διότι με την τάση του για «εύκολα» και «εύπεπτα» αναγνώσματα γυμνάζει μια ολόκληρη κοινωνία στην μαλθακότητα και την ελαφρότητα.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ