Με την γραφίδα του μολυβιού της δημιουργεί εικόνες…λατρείας αλλά και πρόσωπα οικεία σε όλους από την 7η κυρίως Τέχνη.
H Μαριέλα Αλεποπούλου Μεντίζη μιλά στο Πινάκιο για την Τέχνη της και πως ξεκίνησε από τα 21 της να ζωγραφίζει…αγγέλους.
Στην συνέντευξη που ακολουθεί αναλύει το θέμα της πίστης και γιατί από αυτήν έχουν απομακρυνθεί οι νέοι άνθρωποι. Παράλληλα τονίζει πως ποτέ δεν είναι αργά για κάποιον να κυνηγήσει τα όνειρα του, αυτό συνέβη και στην ίδια.
Μαριέλα Αλεποπούλου Μεντίζη με το μολύβι σου δημιουργείς πορτραίτα αλλά και Αγιογραφίες. Πως προέκυψε αυτό;
«Ξεκίνησα να σχεδιάζω στα 21 μου χρονια. Για ένα διαστημα εργαζόμουν σε αγιογραφικό οίκο σαν γραμματέας. Έπιασα μια μέρα για πλάκα το πινέλο και ο ιδιοκτήτης δεν το πίστευε ότι δεν είχα ξαναζωγραφίσει ποτέ στην ζωή μου. Τελικά άλλαξα πόστο και από γραμματέας έγινα ζωγράφος. Τότε ήταν που ξεκίνησα και μαθήματα σχεδίασης παράλληλα. Από τότε έχω παρακολουθήσει και συνεχίζω να παρακολουθώ μέχρι και σήμερα διάφορα μαθήματα και σεμινάρια σκίτσου,σχεδίου και εικονογράφισης. Πρόσφατα ξεκίνησα και μαθήματα ιστορίας της τέχνης. Δεν ισχύει λοιπόν αυτό που πιστεύουν μερικοί ότι πρέπει να ξεκινήσεις από πολύ μικρή ηλικία. Ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα».
Ποια είναι τα πιο χαρακτηριστικά σου έργα;
«Δεν νομίζω ότι υπάρχουν κάποια έργα λιγότερο ή περισσότερο χαρακτηριστικά. Κάθε καλλιτέχνης έχει το δικό του μοναδικό στυλ. Αν δεις ένα σκίτσο ή μια γελοιογραφία σε μια εφημερίδα μπορείς να καταλάβεις αμέσως σε ποιον ανήκει. Είναι οι τεχνικές που χρησιμοποιεί ο καθένας και το δικό του προσωπικό στυλ σχεδίασης».
Πόσος χρόνος μπορεί να χρειαστεί ένα έργο;
«Συνήθως χρειάζομαι περίπου 2 ώρες για μια αγιογραφία με μολύβι ανάλογα με το είδος, αν δηλαδή είναι μια παράσταση χρειάζεται λίγη περισσότερη ώρα από ότι αν σχεδίαζα απλά έναν Άγιο. Για ένα πορτραίτο με μολύβι χρειάζομαι περίπου 4 ώρες. Σχεδόν ποτέ όμως δεν σχεδιάζω συνεχόμενα. Ζωφραφίζω μια ώρα, σταματάω, συνεχίζω μετά από λίγο ή και την επόμενη μέρα. Είναι καλύτερα να δουλεύεις λιγο-λίγο τα σχέδια. Χρειάζεται ηρεμία για ένα καλό αποτέλεσμα και όχι άγχος και πίεση χρόνου».
Έχεις σκεφτεί σκίτσα σου να βρίσκονται σε εφημερίδες ή σε sites;
«Ναι φυσικά. Αν κάποια στιγμή βρεθεί κάποιο έντυπο που να θεωρεί ότι μπορούμε να συνεργαστούμε για κάτι, με χαρά θα δεχόμουν!».
Το ασπρόμαυρο τι υποδουλώνει για εσένα;
«Το ασπρόμαυρο αφήνει την φαντασία ελεύθερη. Βλέποντας ένα ασπρόμαυρο σχέδιο ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να το φανταστεί όπως θέλει και να το προσαρμόσει στα δικά του μέτρα. Το σχέδιο σου δίνει τις γενικές γραμμές και τις σκιές και εσύ βάζεις την φαντασία. Εσύ μπορεί να φανταστείς ρούχα με έντονα χρώματα και ταυτόχρονα την ίδια στιγμή εγώ να τα φαντάζομαι σκούρα και μουντά. Το ασπρόμαυρο είναι ελευθερία. Δεν σου βάζει όρια και καλούπια. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με την ασπρόμαυρη φωτογραφία. Εννοείται ότι δεν ακυρώνω το έγχρωμο. Το καθένα έχει κάτι πολύ όμορφο και διαφορετικό να μας προσφέρει.
Οι νέοι άνθρωποι απομακρύνονται από την πίστη, είναι μια κοινή παραδοχή αυτό, γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό;
«Γίνονται πολλά λάθη από την πλευρά της Εκκλησίας. Οι ιερείς δυστυχώς δεν προσπαθούν να πλησιάζουν τους νέους ανθρώπους. Είναι προσκολλημένοι σε παλιές ιδέες και αντιλήψεις. Η θρησκεία θα έπρεπε να συμβαδίζει με την εποχή. Υπάρχουν βέβαια και ιερείς οι οποίοι είναι κοντά στους νέους, τους συμβουλέυουν και τους στηρίζουν. Δυστυχώς είναι εξαιρέσεις και όχι ο κανόνας. Υπάρχουν βέβαια και πολλά στερεότυπα και λάθος αντιλήψεις. Υπήρξε άνθρωπος που μου είπε ΄΄αποκλείεται εσυ να ζωγραφίζεις αγίους, δεν φοράς φούστα μέχρι τον αστράγαλο ούτε έχεις μουστάκι σαν κάτι θεούσες΄΄. Τα έχουμε όλα πολύ λάθος στο μυαλό μας».
Αλήθεια, αγιογραφία με μολύβι είναι κάτι ιδιαίτερο, τι feedback έχεις από τις συγκεκριμένες δουλειές σου;
«Έχουμε συνδυάσει την αγιογραφία με ξύλο, χρώμα, χρυσό. Σαφώς έτσι είναι πιο όμορφο αλλά φυσικά είναι και πιο ακριβό. Μπορεί όμως κάτι να είναι απλό και ταυτόχρονα όμορφο. Έχω κάνει πολλές αγιογραφίες μόνο με μολύβι και μου έχουν ζητήσει και πολλοί φίλοι και συγγενείς να τους ζωγραφίσω αγίους,αγγέλους και παραστάσεις. Ξεκίνησα ζωγραφίζοντας την Αγία Λυδία την Φιλιππησία από την οποία έχει παρει το όνομα της η μεγάλη μου κόρη και συνέχισα. Αυτή τη στιγμή έχω πάνω από 100 αγιογραφίες με μολύβι, και πανω από 50 πορτραίτα διασήμων αλλά και ανθρώπων που ήθελαν πορτραίτο του εαυτού τους ή κάποιου αγαπημένου τους προσώπου.Μέχρι τώρα όλοι έχουν μείνει ευχαριστημένοι από το αποτέλεσμα και χαίρομαι πολύ για αυτό. Φυσικά δεν είναι όλα τέλεια. Όσο περισσότερο ζωγραφίζω τόσο καλύτερα γίνονται. Τίποτα ποτέ δεν γίνεται τέλεια. Πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης».
Αν μπορούσες με μια εικόνα να ζωγραφίσεις την ελληνική κοινωνία, ποια θα ήταν αυτή;
«Δυστυχώς οι μέρες που διανύουμε είναι δύσκολες για όλους. Υπάρχουν κοινωνικά προβλήματα, οικονομικά προβλήματα, πανδημία. Είναι πολύ περίεργη όλη η κατάσταση σε παγκόσμια κλίμακα. Αν ήταν μια προσωπογραφία θα ήταν μια πολύ άσχημη φιγούρα. Μην ξεχνάμε όμως ότι το μολύβι σβήνει πολύ εύκολα. Εμείς κρατάμε την γόμα στα χέρια μας. Μπορούμε εύκολα να σβήσουμε αυτό το άσχημο πρόσωπο και να ζωγραφίσουμε κάτι πανέμορφο».
Τέλος που μπορεί να δει κάποιος την δουλειά σου;
«Προς το παρόν μπορεί να με βρει κάποιος στο ίνσταγκραμ στην σελίδα @mariela_mentizi_sketches. Έχει περίπου ένα μήνα που δημιούργησα τον λογαριασμό και συνεχώς θα ανεβαίνουν νέα σκίτσα και αγιογραφίες, πάντα με μολύβι».
