Της Ζωής Ζαχαρίου
Παιδικές φιγούρες, γέλια, πέλματα γυμνά, όνειρα, σκανδαλιές, παιχνίδια…Μια παιδικότητα που ξεχειλίζει δηλώνοντας επίμονα το αναυθαίρετο δικαίωμα της να υπάρχει και να βιώνεται όπως της αξίζει. Παιδιά που διεκδικούν τη θέση τους στη γνώση, στη ξεγνοιασιά, στην αγκαλιά, στην ασφάλεια, στην αποδοχή.
Παιδιά που αναγκάζονται να μεγαλώνουν πρόωρα και να συνεχίζουν την πορεία τους αφήνοντας πίσω τους την πίκρα της στέρησης, της εγκατάλειψης, της απώλειας…
Παιδιά που μεγάλωσαν και συνεχίζουν να φέρονται σαν παιδιά γιατί κάποιοι τους το στέρησαν όταν ήταν ή αποφάσισαν πως έτσι θέλουν να μεγαλώνουν.
Παιδιά που έπρεπε να λύσουν τους γρίφους της ζωής των γονιών τους για να μπορέσουν να συνεχίσουν.
Παππούδες και γιαγιάδες που λειτουργούν κατευναστικά, ισορροπιστικά ή οδηγούν σε ξεκαθαρίσματα τις επόμενες γενιές.
Σχέσεις και επικοινωνία δοσμένα με μια εκκωφαντική εσωτερικότητα έχοντας ως κύριο συστατικό μια τελετουργία καθημερινών γευμάτων, που μαζί με τις ανθισμένες κερασιές, τις βόλτες στη θάλασσα και την εξοχή, τις έντονες, εξαγνιστικές καταιγίδες φτιάχνουν τον μοναδικό κόσμο του Ιάπωνα σκηνοθέτη. Έναν κόσμο όπου η αλήθεια των ανθρώπινων σχέσεων και η αλήθεια της ζωής συγκρούονται για να προσφέρουν τη δική του κινηματογραφική αλήθεια.