Από τον ανερχόμενο καλλιτέχνη Κωνσταντίνο Παπασωτηρίου
Ένα απόγευμα στο πεζόδρομο του Περιστερίου αναδυόταν μια μελωδική φωνή από τα χείλη ενός νεαρού street artist. Ο κόσμος παραμέριζε τις δουλειές του και τον παρακολουθούσε με προσήλωση. Τον πλησιάσαμε για να μας μιλήσει για την Τέχνη του.
Ο λόγος για τον Κωνσταντίνο Παπασωτηρίου, ένας ανερχόμενος καλλιτέχνης με έντονες ανησυχίες και ευαισθησίες.
Μάλιστα έχει γράψει και έχει συνθέσει το τραγούδι «Ιωλέκ» στο οποίο καθρεφτίζονται οι τραγικές ιστορίες των προσφύγων.
Κωνσταντίνε πως άρχισε αυτό το μουσικό ταξίδι σου, ποιοι ήταν οι σταθμοί σου και που θες να φτάσεις;
«Το μουσικό μου ταξίδι ξεκίνησε με τα πρώτα μου ακούσματα. Από πολύ μικρός έκανα μαθήματα πιάνου, κιθάρας και στη συνέχεια φωνητικής. Κομβικός σταθμός για μένα ήταν οι σπουδές μου στη σχολή Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής. Εκεί συνάντησα σπουδαίους καθηγητές που με δίδαξαν σημαντικά πράγματα και μ’ έκαναν να αγαπήσω περισσότερο τη μουσική. Όσο για το που θέλω να φτάσω, αυτό που επιδιώκω πάντα είναι να βελτιώνω την επικοινωνία μου με τους ανθρώπους έτσι ώστε μέσα από το τραγούδι, να μοιραζόμαστε τις χαρές , τις λύπες και τις αγωνίες μας, και να γινόμαστε καλύτεροι».
Η Ιωλέκ, το πρώτο σου κομμάτι είναι ιδιαίτερο. Θες να μας μιλήσεις λίγο γι’ αυτό; Τι σε ενέπνευσε να το γράψεις και τι κέρδισες από αυτή σου την καλλιτεχνική κίνηση;
«Η Ιωλέκ είναι η πρώτη μου προσωπική δουλειά και θεωρώ πως είναι ένα τραγούδι που έπρεπε να δημοσιοποιηθεί. Οι τραγικές ιστορίες των προσφύγων και ιδιαίτερα των μικρών παιδιών μου δημιούργησαν την ανάγκη να τραγουδήσω τον τρομερό τους πόνο. Πώς είναι δυνατόν το 2020 να σκοτώνονται άνθρωποι από βόμβες, να πνίγονται στη θάλασσα και στα ποτάμια; Πώς είναι δυνατόν κάποιοι να κλείνουν τα λιμάνια, βρίζοντας χυδαία χαροκαμένους ανθρώπους; Το τραγούδι της Ιωλέκ δεν ήταν για μένα καλλιτεχνική κίνηση, ήταν ανθρώπινη ανάγκη».
Ποιοι είναι οι δικοί σου αγαπημένοι καλλιτέχνες;
«Είναι πολλοί. Να πω για τον Αλκίνοο Ιωαννίδη που τελευταία έγραψε ένα υπέροχο τραγούδι για το νερό των Σταγιατών; Να πω για τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, τον Μάλαμα, τους Κατσιμιχαίους; Είναι πολλοί».
Είσαι και ένας street-art καλλιτέχνης, αυτό το είδος αρχίζει να αποκτά έδαφος στην Ελλάδα; Έλειπε;
«Για μένα ο «δρόμος» είναι επικοινωνία και χώρος πολιτιστικής έκφρασης και παρέμβασης. Καλλιτέχνες που δεν έχουν άλλο τρόπο να παρουσιάσουν τη δουλειά τους, χρησιμοποιούν, όπως παντού στον κόσμο, αυτόν τον ελεύθερο και δημοκρατικό χώρο, το «δρόμο», για να εκφραστούν. Στο δρόμο είσαι ελεύθερος και ανεξάρτητος. Το ζήτημα είναι να κατοχυρωθεί η street-art ως θεσμός και να αναγνωριστεί ως καλλιτεχνική εργασία, όπως σε ολόκληρο τον κόσμο».
Ποια είναι τα επόμενα και άμεσα σχέδια σου;
«Γράφω και άλλα τραγούδια που πρόκειται να επικοινωνήσω σύντομα. Επίσης θα συμμετάσχω σε διάφορες εκδηλώσεις του καλοκαιριού, όπως οι «Μουσικές ανάσες…» στο άλσος Περιστερίου».
