Πήγαμε στην πρεμιέρα της παράστασης «Καθαρίστρια», του Αντώνη Τσιπιανίτη Αθερινού, με τον Αντώνη Παπαηλία, στο θέατρο Coronet, σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου και ομολογουμένως είναι από τις παραστάσεις που αξίζει να σηκωθείς από τον καναπέ σου και δεις μια Δευτέρα βράδυ (δεν θα είναι για πολλές, μην το αμελήσετε)!
Χιουμοριστικές ατάκες μπλέκονται με φιλοσοφημένες σκέψεις, σε έναν μονόλογο για τον αγώνα μιας γυναίκας να αποκτήσει όσα της αρνήθηκε η ζωή.
Πάντα οι μονόλογοι σε βάζουν, με βάζουν πιο σωστά, πριν την παράσταση ακόμα και γνωρίζοντας το θέμα που καταπιάνονται, σε σκέψη πως θα είναι. Ένας άνθρωπος μόνος του επί σκηνής με δεκάδες θεατές από κάτω να τον κοιτάνε και να περιμένουν κάθε λέξη και κάθε κίνηση του. Πολλά τα ερωτήματα. Δύσκολο; Απαιτητικό; Πως θα φύγω όταν θα πέσει η αυλαία; Πως να προετοιμάζεται άραγε ο ηθοποιός;
Όπως και να το έκανε, ο Αντώνης Παπαηλίας, γνωστός για τον χαρακτήρα της Λόλας, κέρδισε αυτό το στοίχημα ερμηνεύοντας έναν γυναικείο ρόλο για τα όνειρα, τα μεγάλα “όχι” και τα μεγάλα “ναι” της ζωής. με κεντρική ηρωίδα την Πελαγία, δίνοντας της νέα υπόσταση και αποδεικνύοντας ότι το δικαίωμα στη χαρά της ζωής δεν έχει φύλο, ούτε κοινωνικά όρια, αλλά όλοι και μπορούμε και οφείλουμε να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας!
Η Πελαγία είναι μια καθαρίστρια από γεννησιμιού της, που θεωρεί τον εαυτό της χαμένο από την πρώτη της μέρα σε τούτο τον σκόσμο, που πάντοτε πίστευε πως ανήκει στα “οχι”, δηλαδή σε εκείνες τις γυναίκες που η ζωή τις έχει κατατάξει στις “χαμένες” περιπτώσεις. Εργάζεται ως καθαρίστρια σε μεγάλες επιχειρήσεις, ερωτεύεται το αφεντικό της που δεν της δίνει παρά ελάχιστη σημασία, συνομιλεί με όμορφες και καλοντυμένες γυναίκες που θεωρεί πως ανήκουν στα “ναι” και ονειρεύεται να γίνει σαν κι αυτές.
Με αυτό ως σκοπό, μαζί με την μοναδική παιδική της φίλη, παίρνουν δάνειο, ψωνίζουν στα ακριβότερα μαγαζιά της Αθήνας και μπαίνουν στο πλοίο για τη Μύκονο. Στον αγώνα της να ζήσει τα μεγάλα “ναι” κάνει λάθη, αλλά ποτέ δε χάνει τον εαυτό της. Μέχρι που αντιλαμβάνεται πως ο μόνος τρόπος να της πει “ναι” η ζωή, είναι να το πει εκείνη πρώτα στον εαυτό της και όταν το κάνει “βλέπει” τα αποτελέσματα…
More info
Σημείωμα του συγγραφέα Αντώνη Τσιπιανίτη Αθερινού
Την ‘Καθαρίστρια’ την εμπνεύστηκα όταν εργαζόμουν στην Ιμάκο του Πέτρου Κωστόπουλου (ήμουν αρχισυντάκτης στο Down town, πέντε υπέροχα χρόνια).
Παρατηρούσα τις καθαρίστριες που πηγαινοέρχονταν στον όροφο καθαρίζοντας, αδειάζοντας καλάθια κι αναρωτιόμουν τι θα σκέφτονταν με όλα αυτά που έβλεπαν και άκουγαν καθημερινά: Τα μεγαλύτερα ονόματα του καλλιτεχνικού χώρου να μπαίνουν στο γραφείο του εκδότη, τα top models να ‘παρελαύνουν’ για casting για τις φωτογραφίσεις μόδας, κι εμάς να συζητάμε για τα φιρμάτα ρούχα και τα αξεσουάρ που είχαμε αγοράσει χρεώνοντας τρελά τις πιστωτικές μας κάρτες…
Ώσπου ήρθε η κρίση, χάσαμε τις δουλειές μας, βρεθήκαμε καταχρεωμένοι στις τράπεζες, τα τηλέφωνα χτυπούσαν όλη μέρα για να πληρώσουμε, πουλούσαμε ό,τι είχε κάποια αξία για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε, και βρεθήκαμε πιο φτωχοί κι από τις καθαρίστριες που πολύ τις ζηλεύαμε που είχαν έναν μισθό να τρέχει, και το ψυγείο τους γεμάτο.
Αρχικά, σκεφτόμουν να το έκανα μυθιστόρημα-μυθιστορήματα έγραφα τότε, φοβόμουν να καταπιαστώ με το θέατρο, το θεωρούσα πολύ δύσκολο.
Όταν όμως διαπίστωσα πως τα κατάφερνα και στα θεατρικά έργα, είπα θεατρικό θα την κάνω την ‘Καθαρίστρια’.
Κι έτσι γεννήθηκε η Πελαγία.
Το όνομα το ‘πήρα’ από μια ταινία της Ρένας Βλαχοπούλου στην οποία υποδύεται την καθαρίστρια. Νόμιζα πως εκεί λεγόταν Πελαγία. Μετά θυμήθηκα πως αυτό ήταν το όνομά της στην ταινία που έκανε τη μοδίστρα.
Μου άρεσε όμως και το κράτησα.
Την αγάπησα πολύ (και) την Πελαγία μου-τον μοναδικό κωμικό μου μονόλογο- και απόλαυσα το ‘ταξίδι’ μαζί της.
Εύχομαι και εσείς, γιατί μέσα σε όλους μας υπάρχει μια Πελαγία που αναρωτιέται συνεχώς αν ανήκει στα ‘Όχι’ ή στα ‘Ναι’ της ζωής.
Σκηνοθετικό σημείωμα
Η αξία και η βαρύτητα ενός έργου φαίνεται από το πόσο διαχρονικό είναι, από το πόσο ταιριάζει σε κάθε εποχή και από τα νέα νοήματα που μπορείς να βρεις, κάθε φορά που καταπιάνεσαι με αυτό. Όταν, πριν από χρόνια, σκηνοθέτησα για πρώτη φορά την «Καθαρίστρια» του Αντώνη Τσιπιανίτη Αθερινού,
τη χαρακτήρισα ως το έργο που πρεσβεύει «τη δύναμη του ανθρώπου να μετατρέπει τα ‘Όχι’ της ζωής σε θριαμβευτικά ‘Ναι’».
Διαβάζοντας ξανά το κείμενο φέτος το καλοκαίρι, λίγο πριν αρχίσουμε τις πρόβες και έχοντας περάσει χρόνια από την προηγούμενη παράσταση, η φράση που μου ήρθε στο μυαλό ήταν «ποτέ δεν είναι αργά για κανέναν άνθρωπο να κάνει το όνειρο πραγματικότητα».
Έχοντας ως γνώμονα την παραπάνω φράση, ξεκινήσαμε να χτίζουμε μια νέα παράσταση, με τα ίδια λόγια, με νέα νοήματα, σαν ένα καινούργιο παιδί. Και είμαι σίγουρος ότι αυτό το παιδί θα μεγαλώσει και θα βρει τον δρόμο του, θα βρει νέους φίλους – θεατές, θα ανθίσει και θα ταξιδέψει σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, για να χαρίσει αγάπη, γέλιο, συγκίνηση και φως στις καρδιές των ανθρώπων, μέσα από την ψυχή και το σώμα του Αντώνη Παπαηλία, που, εκτός απ’ το ταλέντο και το πάθος, ντύθηκε με ήθος και σεβασμό την Πελαγία.
Ομολογώ ότι η ιδέα του Αλέξανδρου Πιτόσογλου να υποδυθεί την ‘Καθαρίστρια’ ο Αντώνης Παπαηλίας, ήταν ιδανική, δίνοντας μια νέα πνοή στο έργο και μια νέα, από εμένα, ματιά στην παράσταση.
Είμαι δε βέβαιος πως αν σε μερικά χρόνια ξανακαταπιαστώ με την ‘Καθαρίστρια’ του Αντώνη Τσιπιανίτη Αθερινού, θα βρω μια νέα φράση που θα συνοδεύσει τις πρόβες. Γιατί αυτό το υπέροχο έργο θεωρώ ότι ταιριάζει σε κάθε εποχή και έχει να πει πράγματα σε όλους τους ανθρώπους, και αυτό το ‘ταξίδι’ το κάνουν πιο έντονο οι συνοδοιπόροι σου-όσο πιο άξιοι και ταιριαστοί, τόσο πιο πολλά μηνύματα μπορείς και να δώσεις.
Και πιστεύω πως αυτό το ‘ταξίδι’ θα μας δώσει πολλά.
Θέατρο Coronet: Φρύνης 11, Παγκράτι, 11634 Αθήνα
Έναρξη Παραστάσεων: 20:00
κάθε Δευτέρα για λίγες παραστάσεις
Εισιτήρια:18€, 15€ & 12€
Τμήμα κρατήσεων: 2107012123
