Η 8bitη κονσόλα τέθηκε σε λειτουργία, η κασέτα μπήκε και στην 14’’ τηλεόραση τα δύο αδέρφια νίντζα ο Μπίλυ και ο Τζίμυ τα βάζουν με την συμμορία των Black Warriors.
Το παιχνίδι που ξεκίνησε το ταξίδι του από το NES και έμελλε να αποτελέσει την βάσει των παιχνιδιών της κατηγορίας του.
Μάλιστα οι προτιμήσεις που είχαν οι gamers στα τέλη της δεκαετίας του 80 και στις αρχές αυτής του 90 ήταν τόσες που και το double dragon «μεταφέρθηκε» και στις άλλες κονσόλες της Nintendo (αρχικά στο Gameboy και στην συνέχεια στο SNES) ενώ έκαναν και την sega να το εντάξει στην λίστα της με αρχή το Master System.
Αυτό που γοήτευε ήταν τα γραφικά δεδομένα της εποχής ήταν άψογα (βέβαια επηρεασμένα με το κινηματογραφικό ρεύμα τότε αφού οι πίστες ήταν οικεία σκηνικά του σινεμά όπως παλιά εργοστάσια, εγκαταλειμμένες αποθήκες)
Πολύ δυνατό στοιχείο επίσης ήταν και το πολύ απλό και εύκολο gameplay.
Άρεσε πολύ το γεγονός πως οι παίχτες μπορούσαν να αποσπάσουν τα όπλα από τους αντιπάλους τους- αφού τους εξουδετέρωναν – και να τα χρησιμοποιήσουν στο βάθος του παιχνιδιού, όπλα όπως μαχαίρια, αλυσίδες, ενώ αν έβρισκαν βαρέλια μπορούσαν να τα πετάξουν σε ορδές «μικρών» κακών.
Έπρεπε να ήσουν πολύ μάγκας παίχτης για να το προχωρήσεις μόνος σου το παιχνίδι.
Συνήθως τα αποτελέσματα τα επιτυχή ερχόντουσαν με την συνεργασία. Κάτι το οποίο είχαν αντιγράψει οι κατασκευαστές του double dragon από τα τεράστια ηλεκτρονικά με μοχλούς που ήταν στα τότε «ουφάδικα», που είχαν δύο μοχλούς και αν έριχνε και ο άλλος νόμισμα δίπλα ενεργοποιούταν και ο άλλος παίχτης. Η διαφορά στο Nintendo ήταν απλά χρειαζόταν να πατήσεις το start για να ξεκινήσεις να παίζεις παράλληλα.
Και ο Μπίλυ και ο Τζίμυ μαζί ήταν ανίκητο δίδυμο και περνούσαν τις πίστες πολύ εύκολα.
Πάνω στην ιδέα του Double Dragon «πάτησαν» δεκάδες τίτλοι παιχνιδιών τόσο εκείνης της εποχής τόσο και της σημερινής.