Φοιτητές εγκλωβισμένοι στις οθόνες…λόγω log-out εξαιτίας του covid-19
Πως ο covid-19 ανέτρεψε την φοιτητική ζωή και μάθηση
Χωρίς εργαστήρια χάνεται η γνώση και η εμπειρία…
Φοιτητής την εποχή του Covid-19. Οι φοιτήτριες και οι φοιτητές δεν ζώντας όλη αυτή την συνθήκη με τους περιορισμούς έχουν χάσει το βηματισμό της καθημερινότητας τους.
Η γνώση δεν είναι εύκολο να μεταδοθεί μπροστά από οθόνες. Τα εργαστήρια δεν γίνονται και αυτό σημαίνει αυτομάτως και έλλειμμα εμπειρίας.
Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου
Θέματα αντιμετωπίζουν και οι πρωτοετείς φοιτητές οι οποίοι ουσιαστικά δεν πάτησαν ποτέ το κατώφλι της σχολής τους και στον αντίποδα οι τελειόφοιτοι που λόγω των τηλε-πανεπιστημίων δε
Σε όλα αυτά προστίθεται και ο οικονομικός παράγοντας αφού οι οικογένειες των φοιτητών συνεχίζουν να πληρώνουν ενοίκια για το σπίτι των παιδιών τους στην πόλη που σπουδάζουν, ακόμη και αν αυτά λείπουν από εκεί.
Οι αυριανοί επιστήμονες μιλούν στο «Καρφί» για την παράξενη καθημερινότητα τους και πως ο covid-19 έχει μεταβάλει τον τρόπο των σπουδών τους.
Το θέμα έχει δημοσιευθεί στην εφημερίδα Καρφί το Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2021
Σωκράτης Τζαφέρης , Τμήμα Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ
Το 2021 αποτελεί μια χρονιά προκλήσεων. Οι περιορισμοί που επιβάλλονται, στο πλαίσιο της αντιμετώπισης της πανδημίας, φέρνουν στο προσκήνιο τα προβλήματα που γεννιούνται στον ακαδημαϊκό χώρο έπειτα από το κλείσιμο των πανεπιστημίων. Έγινε πλέον αισθητή η υποβάθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης, καθώς η από ανάγκη εξ αποστάσεως διδασκαλία έχει αποδειχθεί μια διαδικασία απλής αναμετάδοσης της γνώσης, η οποία στερείται τα χαρακτηριστικά της συλλογικότητας, της συνεργασίας και του ακαδημαϊκού διαλόγου. Τη στιγμή αυτή, κατά την οποία κυβερνητικές πολιτικές ευρωπαϊκών χωρών κατευθύνονται στο σχεδιασμό της ασφαλούς επαναφοράς στη δια ζώσης φοίτηση, το ενδιαφέρον των εγχώριων σχεδιασμών επικεντρώνεται στη δημιουργία ενός σώματος ειδικών φρουρών αμφίβολης αποτελεσματικότητας για την «προστασία» των πανεπιστημιακών χώρων, αποδεικνύοντας στην πράξη τις πραγματικές προτεραιότητες της κυβέρνησης στη τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δεν είναι όμως η ώρα για την απόδοση πολιτικών ευθυνών, αλλά απαιτείται η εξεύρεση λύσεων και η έξοδος από τον εγκλωβισμό σε διαδικασίες που πολλαπλασιάζουν τα ακαδημαϊκά προβλήματα. Δεν είναι η ώρα για την εφαρμογή πολιτικών που δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες των πανεπιστημίων, αλλά για τη διάσωσή τους ως ζωντανών κοινωνικών χώρων.
Γιώργος Δερμιτζάκης, μαθηματικό Πάτρας:
Η φοίτηση μέσω υπολογιστή είναι σίγουρα κάτι πρωτόγνωρο και για εμάς , τους φοιτητές , αλλά και για τους καθηγητές . Ενώ είναι μια προσωρινή λύση έτσι ώστε να μην μεταδίδεται ο ιός έχει όμως προβλήματα που δεν μπορούν να αγνοηθούν . Οι κύριες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές του σήμερα είναι η επικοινωνία με τους καθηγητές και τα προβλήματα σύνδεσης στο διαδίκτυο οι οποίες οδηγούν στην μη ομαλή λειτουργία του μαθήματος . Αν και το μάθημα γίνεται με λιγότερη ευκολία , κομμάτια γνώσεων δεν χάνονται ,κατά την γνώμη μου , από έναν φοιτητή που ασχολείται και διαβάζει τακτικά . Το μόνο που σίγουρα χάνεται είναι η εμπειρία των εργαστηρίων που βοηθούν στην κατανόηση συγκεκριμένων μαθημάτων αλλά και στην εφαρμογή των γνώσεων μας . Σε συνδυασμό με όλα αυτά τα προβλήματα ,η οικογένεια μου επιβαρύνεται οικονομικά καθώς πληρώνουμε κανονικά το ενοίκιο για το σπίτι που νοικιάζω .
Λουκάς Κόλλιας Τμήμα Στατιστικής και Αναλογιστικών-Χρηματοοικονομικών Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Αιγαίου
Το να σπουδάζεις από τον υπολογιστή είναι ωραίο για την σημερινή εποχή. Αυτό συμβαίνει γιατί είσαι ήδη στο σπίτι σου άρα υπάρχει άνεση χώρου και χρόνου και χωρίς καθυστερήσεις που μπορούν να σε κάνουν να χάσεις ένα σημαντικό μάθημα
Αλλά υπάρχουν και πολλές δυσκολίες γιατί δεν υπήρχε η υποδομή για ένα τέτοιο συμβάν
θεωρώ πως χάνεις από την τηλεκπαίδευση. Πρώτα από όλα δεν υπάρχει κοινωνικοποίηση όπως θα γινόταν όταν θα έμπαινες σε μια αίθουσα διδασκαλίας πανεπιστημίου. Δεν υπάρχουν σωστές σημειώσεις Όταν παίρνεις έτοιμες τις σημειώσεις δεν σε «συμφέρει» αντικειμενικά διότι δεν έχεις σπαταλήσει χρόνο άρα δεν υπάρχει σωστή τριβή με το μάθημα.
Άγγελος Ζώτος, Τμήμα Στατιστικής και Αναλογιστικών-Χρηματοοικονομικών Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Αιγαίου
Κάθε μέρα βρίσκομαι κολλημένος μπροστά από μία οθόνη για περισσότερες από 6 ώρες, με αποτέλεσμα να δυσκολεύομαι να παρακολουθώ τα μαθήματα με την προσοχή που απαιτείται. Ακόμα υπάρχουν και δυσκολίες στο τομέα των εξετάσεων μέσω υπολογιστή. Καθώς πολλές είναι οι φορές που μερικοί φοιτητές δεν μπορούσαν να συνδεθούν για να δώσουν με αποτέλεσμα να κόβονται στο μάθημα. Προσωπικά πιστεύω πως έχασα την ευκαιρία να αποκτήσω πολλές γνώσεις, επειδή σπουδάζω μακριά από το σπίτι μου .Μου δόθηκε η ευκαιρία να μάθω να ζω από μόνος μου, χωρίς να βασίζομαι στους γονείς μου δηλαδή να έχω έτοιμο φαγητό και όλες τις άλλες πολυτελείες που μου παρείχαν οι γονείς μου.Δηλαδη κατά την περίοδο που ζούσα μόνος μου ένιωθα πως άρχισα να ενηλικιωνομαι αφού έπρεπε να πάρω από μόνος μου αποφάσεις για την ζωή μου εκεί. Οι γονείς μου συνεχίζουν να πληρώνουν το ενοίκιο του σπιτιού στην πόλη στην οποία σπουδάζω.
Ιωάννα Χαντζή, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης
Το να σπουδάζεις «μέσα από ένα υπολογιστή» είναι ένας πρωτόγνωρος τρόπος. Ειδικά για έναν πρωτοετή φοιτητή θα έλεγα είναι μεγάλο μείον όλο αυτό, τόσο γιατί δεν μπορεί να εγκλιματιστεί στην ιδέα και τις απαιτήσεις ενός πανεπιστημίου όσο και σε κοινωνικό επίπεδο διότι δεν του δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσει συμφοιτητές του.
Μεγάλο όφελος είναι να χεις τον καθηγητή μπροστά σου να σου παραδίδει μάθημα, να σου λύνει απορίες, να σε βάζει σε προβληματισμό κλπ.. Ακόμα και η ίδια του η παρουσία το πώς κινείται και φέρεται ένας καθηγητής απέναντι στον φοιτητή κι αυτά ακόμα τα μικρά, ασήμαντα για κάποιους πράγματα είναι πολύ σημαντικά . Επίσης σίγουρα μεγάλο πρόβλημα αποτελεί η σύνδεση του κάθε φοιτητή στο Διαδίκτυο. θεωρώ ότι και για τους καθηγητές δεν είναι εύκολη υπόθεση να μας μεταφέρουν όλα όσα ήθελαν κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες. Παρ όλα αυτά, αν και με δυσκολίες γίνεται δουλειά αλλά σίγουρα δια ζώσης θα είχε άλλο αντίκτυπο.
Αναστασία Κόλλια, Τμήμα Στατιστικής και Ασφαλιστικής Επιστήμης – Πανεπιστήμιο Πειραιά:
Η εκπαίδευση έγινε απρόσωπη και έχουν σχολιάσει μερικοί καθηγητές, πως είναι σαν να μιλάνε σε έναν τοίχο με ονόματα, που όντως έτσι είναι.
Μια δυσκολία που αντιμετωπίζω, είναι ότι δεν έχω καθόλου όρεξη να συμμετέχω στα μαθήματα ακόμα και να διαβάσω. Έχει γίνει απλά μια άσχημη ρουτίνα, το να ξυπνάω, να μπαίνω στο μάθημα, να μην προσέχω τίποτα και να το κλείνω. Και αυτό φυσικά επηρεάζει και την απόδοση μου στα μαθήματα, αλλά και την επαγγελματική μου πορεία στο μέλλον. Δεν υπάρχει πχ η άμεση επικοινωνία, που είχαμε με τους καθηγητές ή λόγω κακής σύνδεσης, έχω χάσει μάθημα και παραλίγο να χάσω ένα μάθημα στην εξεταστική.
Σύμφωνα με αυτά που ανέφερα παραπάνω, φυσικά και “χάνω” γνώση. Όσο για τις εμπειρίες, έχουν χαθεί οι διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ φοιτητών, που είναι ενα σημαντικό κομμάτι των φοιτητικών χρόνων. Πήγα στην σχολή για ένα εξάμηνο πέρυσι και κάθε μέρα ζούσα καινούρια πράγματα, που αυτο φυσικά δεν μπορεί, να γίνει μπροστά από μία οθόνη. Επιπλέον τώρα έχουμε αποξενωθεί όλοι μεταξύ μας.
Γιάννης Χότζα: Πανεπιστήμιο εν καιρώ πανδημίας: Επανεκκίνηση ή τερματισμός λειτουργίας
Συμπληρώνοντας σχεδόν έναν χρόνο απουσίας από τις αίθουσες των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων της χωράς , η μέθοδος της τηλεκπαίδευσης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως έναν αναγκαίο κακό. Αναγκαίο μεν , διότι αποτελεί τον μοναδικό τρόπο μετάδοσης της ακαδημαϊκής γνώσης , κακό δε καθώς είναι ένα μέσο το οποίο ελλοχεύει πολλούς κινδύνους τόσο για τα φυσικά πρόσωπα , όσο και για τη βιωσιμότητα του ίδιου του συστήματος. Όσον αφορά τα φυσικά πρόσωπα, η άξια της τηλεκπαίδευσης δεν θα μπορέσει να εξισωθεί με αυτή της δια ζώσης τριβής μεταξύ σπουδαστών, καθηγητών και σύσσωμης της ακαδημαϊκής κοινότητας. Η συγκεκριμένη πρακτική τείνει να οδηγήσει στην ερημοποίηση των πανεπιστημιακών θεσμών , με μεγαλύτερους αποδεκτές κινδύνου τα περιφερειακά πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Παρά την επίτευξη του αιτήματος μερίδας φοιτητών για την μείωση σημαντικού ποσοστού(40 %) στα φοιτητικά τους ενοίκια , ολοένα και περισσότερες οικογένειες αδυνατώντας να καλύψουν τις αυξανόμενες οικονομικές απαιτήσεις αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα καταλύματα τους. Ας ελπίσουμε, η τηλεκπαίδευση να μην αποτελέσει τη δαμόκλειο σπάθη της μέχρι πρότινος τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς ουδέν μονιμότερον του προσωρινού.
Γαλάτεια Κόκκαλη Φοιτήτρια
Η τηλεκπαιδευση αποτελεί το εργαλείο της παιδείας σε περίοδο πανδημίας, ωστόσο δεν πρέπει να αγνοήσουμε τις δυσκολίες του σύγχρονου αυτού συστήματος. Η άνεση του σπιτιού μας παύει να υπάρχει λόγω αδυναμίας σύνδεσης στο Ιντερνετ, ή λόγω αδύναμου συστήματος. Ποιος μεριμνά για τον φοιτητή που θα χάσει την εξέταση στο μάθημα του λόγω αδυναμία σύνδεσης στο διαδίκτυο; Ο φοιτητής μπορεί να διευκολύνεται καθώς δεν μετακινείται, για να μεταβεί στην έδρα της σχολής του. Ποιος θα μεριμνήσει, όμως για τους φοιτητές οι οποίοι ακόμη πληρώνουν ενοίκια στη πόλη όπου σπουδάζουν, χωρίς να διαμένουν εκεί;. Η δια ζώσης εκπαίδευση δίνει τη δυνατότητα για ευκολότερη κατανόηση του μαθήματος, δίχως διακοπές , χωρίς «παράσιτα». Λόγω της επικινδυνότητας της κατάστασης είναι, βέβαια, λογικό επόμενο τα πανεπιστήμια να διατηρήσουν το καθεστώς της τηλεκπαίδευσης.
Πάνος Βασιλόπουλος , πολιτικές επιστήμες και διεθνείς σχέσεις στο τμήμα Κορίνθου
Η πανδημία μας αναγκάζει να βιώνουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις , με μια από αυτές να είναι η τηλεκπαίδευση. Δυστυχώς , ως πρωτοετής η σχέση μου με το πανεπιστήμιο ,τους συμφοιτητές και τους καθηγητές είναι μόνο εικονική. Η συμβολή της τεχνολογίας είναι καθοριστική , και μας βοηθά να έχουμε επαφή με την σχολή και τα μαθήματα μας , αλλά δεν μπορεί να συγκριθεί με την δια ζώσης εκπαίδευση.Συγκεντρωνόμαστε και αφομοιώνουμε γνώσεις πιο δύσκολα. Υπάρχουν τεχνικά προβλήματα που αποτελούν τροχοπέδη στην διεξαγωγή των μαθημάτων αλλά και στις εξετάσεις. Με αυτόν τον τρόπο , η γνώση γίνεται επιφανειακή , και δεν μαθαίνουμε πράγματα σε βάθος. Εγώ έχω την ευκαιρία και κατέχω τις ηλεκτρονικές συσκευές για να συνδέομαι στα μαθήματα χωρίς να αντιμετωπίζω πρόβλημα , αλλά πολλοί συμφοιτητές μου δεν μπορούν να πουν το ίδιο. Πέρα από το γνωστικό κομμάτι θεωρώ λυπητερό το γεγονός πως χάνουμε εμπειρίες , ως φοιτητές και νέοι.
Παναγιώτης Μπάτσης, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Πολιτικές επιστήμες και διεθνείς σχέσεις:
Η δια ζώσης εκπαίδευση δεν υποκαθίσταται, πολλοί φοιτητές νιώθουμε πλέον αποξενωμένοι από τις σπουδές μας.
Πρέπει να γίνει σαφές πως η συγκεκριμένη μέθοδος, έτσι όπως εφαρμόζεται από την πολιτεία, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν αποδίδει καρπούς, η έλλειψη τεχνικού υλικού, η αδυναμία συντονισμού για την επίλυση προβλημάτων όταν αυτά προκύπτουν, αλλά και οι αδυναμίες των προγραμμάτων τηλεκπαίδευσης υποβιβάζουν τον τρόπο διδασκαλίας.
Άλλο ένα ακανθώδες πρόβλημα αυτό των ενοικίων, που βαραίνει γονείς και φοιτητές, αρκετοί έχουν εγκαταλείψει τις κατοικίες τους ενώ άλλοι παλεύουν να αποπληρώσουν ενοίκια μην γνωρίζοντας για το τι μέλλει γενέσθαι.
