Περπατώντας με τον Γιώργο Αποστολόπουλο στις «υποβαθμισμένες» γειτονιές της Αθήνας πάνω και κάτω από την πλατεία του Βάθη
Γιατί το σιντριβάνι της Ομόνοιας και ο Μεγάλος Περίπατος δεν έδωσαν ώθηση στην πρωτεύουσα
«Το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει. Ο κόσμος αναζητά, διψά θα έλεγα για το αυθεντικό ριζοσπαστικό, πατριωτικό ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980»
Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου
Η δραστηριότητα του από τότε που ήταν αντιδήμαρχος Αθηνών ήταν ιδιαιτέρως γνωστή. Είναι από τους ανθρώπους που άφησαν έργο. Τώρα από τα έδρανα της αντιπολίτευσης του δήμου της Αθήνας δίνει μάχες για να αλλάξει η πόλη. Ο λόγος για τον Γιώργο Αποστολόπουλο. Δεν δώσαμε ραντεβού σε κάποιο καφέ ή σε κάποιο ξενοδοχείο για την συνέντευξη αντιθέτως περπατήσαμε στα στενά πάνω και κάτω από τη πλατεία του Βάθη και καταγράψαμε την κατάσταση που επικρατεί. Εκεί όπου η ανομία «βασιλεύει». Εκεί όπου οι πολίτες στην συνοικία του Αγίου Παύλου ζουν σε καθεστώς ανασφάλειας και κλειδώνουν πόρτες και παραθύρια δυο και τρεις φορές.
Ο Γιώργος Αποστολόπουλος παραθέτει τις απόψεις για την πρωτεύουσα που παραπαίει και επισημαίνει πως δεν υπάρχει σοβαρό σχέδιο ή κάποιο project ανάπλασης με βάθος. Μιλά για την εγκληματικότητα, για το μεγάλο περίπατο, για το σιντριβάνι της Ομόνοιας. Κάνει απολογισμό του δικού του έργου και μιλάει για την σελίδα που έχει γυρίσει ήδη το ΠΑΣΟΚ.
Ποιες είναι οι πιο βαθιές πληγές στο κέντρο της Αθήνας αυτή την στιγμή;
«Κυρίαρχο πρόβλημα είναι τα ναρκωτικά και η εγκληματικότητα.
Το εμπόριο ναρκωτικών έχει επεκταθεί πλέον σε όλες τις γειτονιές της πόλης. Οι εικόνες στους δρόμους δεν είναι απλά τριτοκοσμικές, είναι ανατριχιαστικές και προσβλητικές για τη ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Η εγκληματικότητα εκφράζεται με ηχορύπανση, παρεμπόριο, κλοπές, ληστείες, διαρρήξεις, πορνεία, διακίνηση παράνομων μεταναστών, βανδαλισμούς, εμπρησμούς, συμπλοκές συμμοριών, δολοφονίες… Μου είναι αδύνατο να ξεχάσω όσα γίνονται ακόμα και λίγο έξω από την πόρτα του Δημοτικού Συμβουλίου.
Τα σπασμένα πεζοδρόμια αποτελούν έναν συνεχή κίνδυνο για τη σωματική ακεραιότητα των πεζών. Σχεδόν όλα είναι διάτρητα και οι επισκευές λιγοστές.
Η Καθαριότητα έχει βελτιωθεί μόνο περιορισμένα παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των εργαζομένων.
Η έλλειψη ελεύθερων χώρων και πρασίνου είναι ένα σοβαρό ζήτημα για την πόλη. Είναι απίστευτη η επιπολαιότητα, η αδιαφορία και η πολιτική υποκρισία με τις οποίες αντιμετωπίζει ο Κώστας Μπακογιάννης αυτό το σοβαρό θέμα. Είμαστε αντιμέτωποι με την Κλιματική αλλαγή και αντί να οργανώνει ουσιαστικές πράσινες δράσεις εγκαθιστά «φίλτρα αέρα» στην Ομόνοια, φτιάχνει πάρκα… τσέπης και αρνείται να επαναφυτεύσει τα εκατοντάδες δέντρα που κατέστρεψαν οι κακοκαιρίες στο άλσος Ιλισίων».
Περπατάμε στην πλατεία Βάθη, εδώ βασιλεύει η παρακμή και η ανομία; Τι σου λένε οι κάτοικοι στην συνοικία του Αγίου Παύλου;
«Οι κάτοικοι είναι πολύ θυμωμένοι. Βλέπουν ότι η περιοχή έχει επιλεγεί χωρίς να ερωτηθούν για να δημιουργηθούν δομές που συνδέονται με τα ναρκωτικά και αυτό καταστρέφει τις ζωές τους. Συγχρόνως βιώνουν ακραία προβλήματα από την εγκληματικότητα, το μεταναστευτικό και την εγκατάλειψη.
Το 2011 έγινε παραδεκτό ότι στην ελληνική πραγματικότητα η ίδρυση δομών κοντά σε πιάτσες και κατοικημένες περιοχές απέτυχε και αποφασίστηκε η αποκέντρωσή τους σε Νοσοκομειακές μονάδες. Αναπάντεχα ωστόσο η Κυβέρνηση Μητσοτάκη και η Δημοτική αρχή Μπακογιάννη αποφάσισαν την επιστροφή στο προηγούμενο αποτυχημένο μοντέλο».
Υπήρξες αντιδήμαρχος περιβάλλοντος ποια ήταν τα πιο κομβικά σου έργα; Τώρα η δημοτική αρχή δίνει προτεραιότητα στο πράσινο; Ποια είναι η αίσθηση σου;
«Στη σχετικά σύντομη διάρκεια της Αντιδημαρχίας μου μεταφυτεύθηκε στην Αθήνα το υπεραιωνόβιο ελαιόδεντρο των 1500 ετών που κοσμεί σήμερα την πλατεία του Δρομέα απέναντι από το Χίλτον μαζί με άλλα δύο δέντρα 800 χρόνων που φυτεύτηκαν στα Προπύλαια. Την ίδια περίοδο, φυτέψαμε συνολικά περίπου 4.464 δέντρα εκ των οποίων τα 572 σε νέες θέσεις αλλά και 37.891 θάμνους.
Υλοποιήσαμε την κατασκευή 14 Πράσινων Δωμάτων-ταρατσόκηπων σε σχολικά συγκροτήματα της πόλης.
Αναβαθμίσαμε τον Εθνικό Κήπο με την ανακαίνιση υποδομών και άλλες σημαντικές παρεμβάσεις.
Οργανώσαμε για πρώτη φορά την ετήσια Ανθοκομική έκθεση επάνω στην πλατεία της Ομονοίας, μία κίνηση με υψηλό συμβολισμό για την περιοχή.
Ξεκινήσαμε την ολοκλήρωση της σύνταξης διαχειριστικών μελετών για τα άλση και τα πάρκα.
Κάναμε «αναπλάσεις πρασίνου» σε πολλούς χώρους της πόλης (πλατεία Βάθης, Εξάρχεια, Φωκίωνος Νέγρη, πλατεία Αγίου Παύλου, πλατεία Λαμπρινής, άλσος Ιλισίων, πλατείες Νέου Κόσμου, πλατεία Βικτωρίας, πλατεία Κουμουνδούρου, οδό Διοχάρους, πλατεία Μητροπόλεως, πλατεία Αγίου Κωνσταντίνου, πλατεία Αργεντινής Δημοκρατίας, άλσος Ακαδημίας Πλάτωνα, πλατεία Πύρλα κλπ).
Δημιουργήσαμε για πρώτη φορά περίπτερο ενημέρωσης για την Υπεύθυνη Υιοθεσία Αδέσποτων Ζώων και οργανώσαμε σχετική καμπάνια ενημέρωσης για παιδιά.
Ο Δήμος εντάχθηκε στον Περιβαλλοντικό Σύνδεσμο Δήμων Αθήνας-Πειραιά (ΠΕ.ΣΥ.Δ.Α.Π.) όπου λειτουργεί και Δημόσιο νοσοκομείο αδέσποτων ζώων.
Φοβάμαι ότι η σημερινή Δημοτική αρχή δίνει προτεραιότητα όχι στο πράσινο άλλα στην επικοινωνία και στη «βιτρίνα». Η αίσθησή μου είναι ότι όλα γίνονται για αποκόμιση προσωπικών πολιτικών κερδών χωρίς ενσυναίσθηση για την πόλη μας».
Ποια είναι η άποψη σου για το Μεγάλο Περίπατο; Πολύ Κακό για το τίποτα;
«Θα έλεγα και κακό και τίποτα. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Η αρχική ιδέα τη δεκαετία του 1980 ήταν πρωτοποριακή αλλά τότε επικρατούσαν στην Αθήνα πολύ διαφορετικές συνθήκες. Σήμερα ο μόνος δρόμος που ΔΕΝ χρειάζεται ανάπλαση είναι η Πανεπιστημίου.
Υπάρχουν η Λιοσίων, η ιστορική Ιερά οδός, η Δροσοπούλου, η Φιλολάου, η Πανόρμου, η Πατησίων, η Αχαρνών, η Χαριλάου Τρικούπη, η Αλεξάνδρας, η Φραντζή, η Πειραιώς, η Λένορμαν, η Μιχαήλ Βόδα, ακόμα και η ρημαγμένη εμπορικά Σταδίου…
Ανάμεσα σε δεκάδες υποβαθμισμένες επιλογές επέλεξαν την ομορφότερη και αυτήν που συμβολίζει από την εποχή του Όθωνα τη δόξα της πόλης. Αυτό ονομάζεται ιστορική αλλοίωση.
Συγχρόνως με αυτό το έργο προκαλείται κυκλοφοριακή επιβάρυνση και αύξηση των ρύπων από την αργή κίνηση των οχημάτων ακόμα και περιφερειακά. Τα ίδια ισχύουν και για την Ηρώδου Αττικού όπου ευτυχώς μετά τις αντιδράσεις μας, παρενέβη ο ίδιος ο Πρωθυπουργός και θείος του Δημάρχου και άνοιξε».
Η ανάπλαση της Ομόνοιας ήταν αυτή που έπρεπε ή βιτρίνα;
«Το σιντριβάνι ήταν ένα θετικό βήμα. Όταν όμως ελάχιστα μέτρα πιο πέρα επικρατεί μία άθλια κατάσταση με τεράστια προβλήματα όλα είναι «εικονικά». Είναι σαν βιτρίνα πολυτελείας που από πίσω κρύβει τριτοκοσμικά σκηνικά αγνοώντας τις σταθερές αξίες της περιοχής: Το Εθνικό θέατρο, το Δημαρχείο, την εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου, τον αναξιοποίητο κτιριακό πλούτο, τον υπόγειο συγκοινωνιακό κόμβο. Αυτή η ανάπλαση συνδέθηκε μόνο με νέες ξενοδοχειακές μονάδες. Φαίνεται να μην έχει γίνει αντιληπτό ότι ο τουρισμός δεν πρόκειται να αυξηθεί με αυτά τα χάλια».
Με το χέρι στην καρδιά η Αθήνα είναι μέρος για να ζεις;
«Προς το παρόν, είναι μέρος για να υποφέρεις. Μπορεί να γίνει ξανά μέρος για να ζεις με διαφορετικές αποφάσεις ενός διορατικού Δημάρχου και δυναμικές πρωτοβουλίες των Βουλευτών της Α΄ Αθήνας που δυστυχώς σχεδόν απουσιάζουν…».
Τέλος, το ΠΑΣΟΚ γυρίζει σελίδα, εσύ που γυρνάς στην Αθήνα κάθε μέρα και μιλάς με κόσμο ποια είναι η αίσθηση του κόσμου;
«Η αίσθηση που αποκομίζω είναι ότι το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει. Ο κόσμος αναζητά, διψά θα έλεγα για το αυθεντικό ριζοσπαστικό, πατριωτικό ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980. Η στέρηση της ευημερίας, η πολιτική αλλοτρίωση, ο παραποιημένος εκσυγχρονισμός του νεοφιλελευθερισμού, η καταστροφική παγκοσμιοποίηση, η ψηφιακή τυποποίηση, το ξεπούλημα εθνικού πλούτου, ο πατριωτικός ενδοτισμός, η έλλειψη κοινωνικής αλληλεγγύης, η μεγάλη διαφθορά, οι ετεροβαρείς εργασιακές σχέσεις, η καταστροφή του Περιβάλλοντος και της Καθημερινότητας, όλα μπορούν να δαμαστούν πολιτικά με τις αρχές και τις αξίες εκείνου του ΠΑΣΟΚ. Αυτό επιζητά ο κόσμος, αυτό είναι και η δική μου «σημαία»».
